‘Hoe is het gesteld met het wetenschappelijk-medisch onderzoek in China?’. Een studie (1), gefinancierd door de China Medical Board, zocht het uit in drie domeinen: publicaties, praktische ervaring en opleiding.
Het aantal wetenschappelijke publicaties steeg – in de periode 2000 tot en met 2009 – ieder jaar. Gemiddeld jaarlijks met 31% voor fundamenteel medisch onderzoek en met 22% voor toegepast klinisch onderzoek. In 2000 werden 85 Chinese klinische testonderzoeken (RCT’s) gepubliceerd. In 2009 waren dat 743 RCT’s, waarmee China op wereldvlak goed was voor 1,7% van alle gepubliceerde RCT’s.
Een enquête peilde bij 2005 artsen in 6 universitaire ziekenhuizen van Beijing naar hun ervaring met wetenschappelijk onderzoek. 20% van de artsen had in de voorbije 5 jaar een onderzoek geleid en 43% had als medewerker aan een onderzoek deelgenomen. Per werkweek werd gemiddeld 4,5 dag besteed aan patiëntenzorg en 1,5 dag aan onderzoek. Kennis van evidence based medicine (letterlijk ‘geneeskunde op basis van bewijs’, EBM) bleek in het onderzoek wel beperkt: slechts 1,4% kende EBM grondig.
Ten slotte namen de onderzoekers de medische opleiding aan de universiteit van Beijing onder de loep. Het studieprogramma bevatte erg veel hoorcolleges, een erg passieve vorm van kennisoverdracht. Dat stimuleert de studenten onvoldoende tot kritisch denken en creativiteit, wat erg belangrijk is in klinisch onderzoek.
Conclusie: belangrijke inspanningen blijven nodig om het Chinees medisch onderzoek verder te ontwikkelen.
(1) Yonghua Hu et al. Status of clinical research in China. The Lancet 2011;377:124-5.
http://www.lancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(11)60017-2/fulltext
(2)
