De defensie-uitgaven bedragen dit jaar 601 miljard yuan, dat is een stijging van 12.7 %, dus sneller dan het bnp. Het Chinese beleid sluit terug aan bij de trend van 2008, na een stijging met slechts 7.5% in 2010. In 2007 vergrootte het militaire budget met 17.8% het snelst. De regering heeft verklaard dat deze stijging van de uitgaven normaal is en dat niemand bang moet zijn voor het Chinese Volksbevrijdingsleger. Veel geld gaat naar de aankoop van moderne uitrusting, maar ook naar een loonsverhoging tot 40% van de 2,6 miljoen soldaten. Er zijn ook nog andere lopende kosten gestegen.
Alles bijeen ligt het militair budget nog onder 2% van het bnp wat internationaal gezien laag is. De VS spenderen in het basisbudget (exclusief de oorlogsbudgetten in Irak en Afghanistan) zes à zeven keer meer dan China. Het Indische budget echter ligt rond de 40% van het Chinese. Sommige Westerse experten beweren dat het echte Chinese budget het dubbele van het officiële is, aangezien veel kosten voor onderzoek en ontwikkeling van nieuwe wapens in andere posten en bij andere departementen zouden zijn ondergebracht.
De militaire inspanningen van China zijn sinds enkele decennia gefocust op een mogelijk conflict met de VS rond een eventuele onafhankelijkheidsverklaring van de afgescheiden provincie Taiwan. De Chinese strategen richten daarbij hun inspanningen vooral op moderne oorlogsvoering met communicatietechniek en ruimtevaart. Einde 2010 doken tot ieders verrassing foto’s op van een Chinees prototype ‘stealthvliegtuig’, een voor radar onzichtbaar type vliegtuig dat tot nu toe alleen door de VS kan worden gemaakt. Een nieuwe strategische as is het ontwikkelen van de zeemacht die in staat moet zijn Chinese schepen met olie of grondstoffen te beschermen bijvoorbeeld voor de kust van Somalië of die Chinese burgers moet kunnen ophalen uit landen met Libische toestanden. De ontwikkeling van een vliegdekschip hoort daar bij.
Recentelijk is de militaire spanning rond oude grensbetwistingen met buurlanden Japan, India, Vietnam en de Filippijnen ook opgelopen. In de Westerse media wordt dit doorgaans toegeschreven aan toegenomen assertiviteit van China, maar men kan deze redenering gemakkelijk omdraaien en de oorzaak zoeken bij de verklaringen van Obama-Clinton dat de VS de buurlanden steunen wanneer ze een vuist naar China maken, bij de sterk toegenomen militaire samenwerking tussen de VS en die landen en bij de grotere militaire aanwezigheid van de VS in de Stille Oceaan. Sommige analisten geloven dat de huidige president Hu Jintao, die minder militaire ervaring heeft opgedaan, gemakkelijker te beïnvloeden is door de legerleiding dan collega’s of voorgangers. Mocht dat al zo zijn, dan geven bijvoorbeeld de intimiderende Amerikaanse manoeuvres in de Oost-Chinese zee de generaals wel een sterk argument in handen.
Bronnen: Asiatimes, Xinhua, Financial Times
