Volgens South China Morning Post heeft het Agricultural Cultivation Bureau van het Ministerie van Landbouw recentelijk 1.700 boerderijen en 3.200 agro-bedrijven in de sectoren zaadverdeling, zuivel en rubberproductie overgenomen. Dit volgt op eerdere samensmeltingen van kleinere ondernemingen onder de paraplu van staatsbedrijven zoals China National Cereals, Oils and Foodstuffs Corp.
Weldra verleden tijd?
Het zijn voorbeelden van de nieuwe strategie van Beijing om de modernisering van de landbouw door grotere organisaties te laten uitvoeren en zo de voedselzekerheid van het land te verbeteren. Beijing moedigt al enkele jaren de schaalvergroting van het traditionele stelsel met familiale landbouwbedrijfjes naar een systeem met grotere landbouwbedrijven aan. De facto is het fenomeen echter nog in een beginfase. Blijkbaar gaan de staatsondernemingen nu een meer doortastende rol spelen daarbij.
Voedselzekerheid in China is niet eenvoudig. De bevolkingsgroei gaat trager, maar de snel stijgende inkomens leiden tot meer voedselconsumptie, en vooral meer vleesconsumptie. Het totale graanverbruik –inclusief veevoeder- bedraagt nu 445 kg per persoon per jaar, meer dan het dubbele van 30 jaar geleden.Tegen 2030 gaat men waarschijnlijk naar 500 kg per persoon. Dat allemaal produceren terwijl de boerenbevolking naar de stad migreert en landbouwgrond verloren gaat aan bodemerosie en economische ontwikkeling is een uitdaging.
Enkele cijfers: De graanproductie (inclusief sojabonen) in 2013 bedroeg 601 miljoen ton, de achtste opeenvolgende jaarlijkse stijging. Maar tegelijk met de productie steeg ook de invoer tot 72 miljoen ton, meer dan 10% van de consumptie. Verdere uitbreiding kan problemen geven want China neemt nu al een aanzienlijk deel van de wereldhandel in graan voor zijn rekening.
Hoe donkerder hoe meer productie.
Het verbruik van sojabonen – voor veevoeder- komt bijna voor 80% van invoer die sinds 2000 aan het stijgen ging. Tot 2010 voerde China mais – een ander veevoeder- uit. Het voerde in 2013 echter al 7 miljoen ton in, zowat 8% van het verbruik. Voor menselijk voedsel is de situatie gunstiger: in rijst en tarwe is China voor meer dan 99% zelfvoorzienend.
Uit die cijfers blijkt dat de Chinese productiviteit van granen omhoog moet. De grootschalige migratie van boeren naar de stad schept een kans om met steun van de overheid over te gaan op meer intensieve, gemechaniseerde grootschalige teelt en verwerking.
Bron: Stratfor, SCMP
Ik zou er aan willen toevoegen dat behalve de kwantiteit ook gelet moet worden op andere zaken zoals (uiteraard) kwaliteit en milieu-overwegingen.