(Opiniestuk*)
In het voorjaar van 1989 werd er in China massaal actie gevoerd. Een deel van de demonstranten wilde van de onrust gebruik maken om het hele maatschappelijke systeem op losse schroeven te zetten, iets wat in andere socialistische staten later dat jaar effectief zou gebeuren. Er volgde een bloedige confrontatie tussen onverzettelijke activisten en het leger in Beijing. De politieke leiders hebben sindsdien tot elke prijs een herhaling willen voorkomen en zijn daarin geslaagd.
Een kwarteeuw geleden waren er in vele steden wekenlang massale acties uit onvrede over inflatie, dalende koopkracht, blijvende armoede, een gebrek aan kansen voor pas gediplomeerden en andere misstanden. China ging door een fase waarin economische en politieke hervormers hun weg nog moesten zoeken, met vallen en opstaan. Na weken van onrust en verwarring kwam het tot een open confrontatie tussen enerzijds de overgebleven harde kern van enkele tienduizenden actievoerende intellectuelen op het Tian’anmenplein in de hoofdstad en anderzijds de staat en de partij. Het leger kreeg uiteindelijk de opdracht om desnoods met geweld een einde te maken aan wat door de meeste politieke leiders werd gezien als een poging om de regering omver te werpen en een onmiddellijke radicale omvorming van het systeem te forceren. Bij die interventie, op 4 juni 1989, vielen langs de toegangswegen tot het plein ongeveer driehonderd doden, waaronder 40 soldaten. Dat zijn de officiële cijfers. Associated Press sprak van ten minste 500 doden.
Nooit meer 1989
Iedereen was verontwaardigd omdat het Volksleger voor het eerst met wapens tegen de bevolking was opgetreden en allen vonden dat zoiets nooit meer mocht gebeuren. In het buitenland gaf de gebeurtenis aanleiding tot een jarenlange campagne tegen het Chinese politieke stelsel. Tegelijk met de onmiskenbare successen van het Chinese ontwikkelingsmodel en de opgang van het land nam die campagne af. Elk jaar is er echter een opflakkering rond 3 en 4 juni. Daarbij overheerst de stelling dat de opstandelingen gelijk hadden en China uiteindelijk toch een meerpartijenstelsel en algemene verkiezingen zal moeten krijgen en op economisch vlak nog meer moet liberaliseren.
straatbeeld van deze tijd
Van 1989 tot 2014
In China hebben de Communistische Partij en de staat waarin die partij de dienst uitmaakt er alles aan gedaan om een herhaling van een dergelijke open confrontatie, die zonder enige twijfel tot een burgeroorlog had kunnen leiden, te voorkomen. Zij zijn daar ook in geslaagd. Een tijdlang is er nog repressie uitgeoefend op de voortrekkers van de beweging, maar algauw heeft de grote meerderheid van de bevolking zich afgekeerd van een manier van actievoeren die de hele maatschappij op de schop wil nemen. De ordehandhavers kregen een opleiding en materiaal (traangas, rubberkogels) om bij het uiteendrijven van incidenten te voorkomen dat er dodelijke slachtoffers zouden vallen. De opeenvolgende generaties van leiders hebben onmiskenbaar ontwikkeling en een snelle toename van de algemene welvaart georganiseerd. Honderden miljoenen zijn uit de armoede gehaald, China is op alle terreinen gemoderniseerd en de persoonlijke vrijheid om zelf je leven richting te geven en je mening te uiten is voor bijna alle Chinezen sterk toegenomen. China heeft in de wereld respect afgedwongen en in derdewereldlanden overwegen sommige politici en economen om elementen van het Chinese model zelf toe te passen. De CPC en een grote maatschappelijke stroming van burgers die niet noodzakelijk partijlid zijn, is ervan overtuigd dat dit alleen mogelijk is geweest door de vervulling van twee voorwaarden. De partij heeft het monopolie van de macht stevig in handen gehouden. De overheid heeft gezorgd voor stabiliteit, voor eenheid en vooruitgang bij een meerderheid van de bevolking en blijft streven naar een duurzame economische ontwikkeling. Het ontwikkelingsmodel moet worden bijgesteld, bekende levensbelangrijke problemen (ongelijkheid, pollutie, corruptie) schreeuwen om een oplossing. De bevolking dwingt de overheid om naar haar te luisteren door regelmatig massaal in actie te komen of zich op een beperktere schaal en met andere middelen te uiten. De partij en de staat leggen ook steeds vaker het oor te luisteren en verantwoorden hun keuzes ook door op een steeds meer gesofisticeerde manier te communiceren. Ze zullen echter de streep blijven trekken waar individuen en personen proberen zich te organiseren voor een meerpartijenstelsel of voor een economie waar het particuliere belang de overheid de wet stelt.
Geen herziening
beeld van 1989 “De Democratie” vs de CPC
Om die reden is er geen sprake van dat de beoordeling van de gebeurtenissen rond het Tian’anmenplein gauw zal worden herzien. De overheid wil ook niet dat er een grote, mogelijk de orde verstorende herdenking van Tian’anmen ’89 plaatsvindt. Ze belet personen die daar met allerlei motieven op aansturen om van de datum begin juni gebruik te maken, door administratieve aanhoudingen en tijdelijke beperkingen van bewegings- en uitingsvrijheid. Dat beleid om elke actie rond Tian’anmen ’89 te voorkomen is des te strakker rond gevoelige tijdstippen zoals nu, met de 25e verjaardag, of in een periode met extra grote uitdagingen zoals China er bovendien nu ook een meemaakt (terrorisme-dreiging, ingrijpende hervorming van het ontwikkelingsmodel, strijd op leven en dood tegen corruptie en pollutie, geschillen met buurlanden). Het klopt niet dat het onderwerp wordt verzwegen: honderdduizenden die in het buitenland hebben gestudeerd en naar China zijn teruggekeerd hebben elk jaar in hun gastland herdenkingen waargenomen en analyses in de media vernomen. Niet in het openbaar, maar op partijscholen, onder academici, in familie- en vriendenkring, wordt er natuurlijk wel af en toe over die episode uit de recente geschiedenis gepraat tussen de leden van de verschillende generaties. In zekere zin is China al jarenlang bezig uit die tragische gebeurtenissen van 1989 de lessen te trekken, door de weg die het land sinds dat jaar heeft gevolgd.
D. Nimmegeers, redacteur ChinaSquare.be en China Vandaag
Opiniestukken geven niet noodzakelijk de mening weer van Chinasquare.be ook al zijn ze soms geschreven door medewerkers van de website. Dit soort artikelen moet alleen wel voldoen aan bepaalde minimumeisen (zie OVER)
Hoe je het draait of keert, het onderwerp wordt weldegelijk gecensureerd en verzwegen in het openbaar. Met wat er op 4 juni 1989 is gebeurd, is geen eer te behalen en het is een smet op het palmares van de CCP. Maar of men nu openlijke discussies moet voeren in China, ben ik nog niet zo zeker. Er waren buitenlandse krachten achter de manifestaties en deze krachten zullen zich vast en zeker opnieuw roeren in de discussies. We moeten niet naief zijn dat ze geen egoistische bijbedoelingen zullen hebben met China. Het geopolitieke spel speelt zich af ver boven onze verbeeldingsvermogen.
Elke natie heeft zijn eigen pijnlijke en minder glorieuze momenten. Er zullen ooit openlijke discussies in China plaatsvinden wanneer de analyses enigzins sereen kunnen verlopen… Dit is, denk ik, wanneer China voldoende invloed heeft om mee te bepalen wat er in de internationale media gediscussieerd worden.
“Een kwarteeuw geleden waren er in vele steden wekenlang massale acties uit onvrede over inflatie, dalende koopkracht, blijvende armoede, een gebrek aan kansen voor pas gediplomeerden en andere misstanden.” En ook corruptie, zoals ook al Mao al noemde in 1949 bij de oprichting avn de PRC en zoals ook al werd genoemd als oorzaak van de Culturele Revolutie, en zoals ook Xi Jinping nu noemt als oorzaak van onvrede. Het “vallen en opstaan” isn dus een permanent ‘vallen’ gebleken.
“Het leger kreeg uiteindelijk de opdracht om desnoods met geweld…” een leger inzetten met tanks en machinegeweren betekent de facto geweld gebruiken. ‘Doelbewust’ is hier een beter woord dan ‘desnoods’.
“..administratieve aanhoudingen en tijdelijke beperkingen van bewegings- en uitingsvrijheid..” dit is een zin die regelrecht uit Orwell’s 1984 komt. De woorden betekenen heel simpelweg dat iemand in de gevangenis wordt gezet zonder enigerlei rechterlijke tussenkomst.
“Een tijdlang is er nog repressie uitgeoefend op de voortrekkers van de beweging, maar algauw heeft de grote meerderheid van de bevolking zich afgekeerd van een manier van actievoeren die de hele maatschappij op de schop wil nemen.” Dat geloof ik wel ja, als je eerst het leger met tanks op je afgestuurd krijgt en daarna repressie waar mensen zonder vorm van proces worden opgesloten dan hou je al gauw je mond…..
“Niet in het openbaar, maar op partijscholen, onder academici, in familie- en vriendenkring, wordt er natuurlijk wel af en toe over die episode uit de recente geschiedenis gepraat tussen de leden van de verschillende generaties.” Dit is een aperte leugen. Tiananmen 1989 is absoluut verboden terrein. Mensen worden opgesloten, weet je nog: “administratieve aanhoudingen en tijdelijke beperkingen van bewegings- en uitingsvrijheid..” als ze over de opstand praten. Studenten durven zelfs in het buitenland niet naar lezingen over dit onderwerp te gaan. Het is bizar om te stellen dat het het frank en vrij besproken kan worden. Geef me eens 1 zinsnede in het hypermoderne museum in Beijing die Tiananmen bespreekt. Geef eens gesprekken van Chinese mensen over dit onderwerp en waar je die hebt gehoord.
Aan Lok: “Er waren buitenlandse krachten achter de manifestaties en deze krachten zullen zich vast en zeker opnieuw roeren in de discussies. ” Wie waren dat? Vertel eens. Ik vind dat een zinniger discussie
De vraag is eerder niet wie, maar welke buitenlandse krachten? Volgens een commentator op Phoenix TV is
de Westerse sterkte gebaseerd op 5 krachten. Kracht 1: kwaadaardige kracht. Dit was kolonisatie,
slavernij en tegenwoordig is dat door oneerlijke handel. Via deze weg wordt input in de economie op een
oneerlijke manier eigenhandig gemaakt. Kracht 2: Hard power. Als je kijkt naar de cijfers van de
militaire uitgaven, weet je genoeg wie zijn standpunt hard kan maken op deze aardbol. Kracht 3: Soft power. Het uitdragen van “universele” waarden waardoor men harten en zielen kan veroveren zonder harde dwang. Kracht 4: Heimelijke kracht. Ik denk hierbij vooral aan spionage en opgezette regeringswissel. De logica ervan is: Ik ga je niet dwingen te gehoorzamen en ik kan je ook niet met soft power overtuigen. Maar na een tijdje verdwijn je gewoon van de aardbol en weg is het probleem.
Kracht 5: Kracht via het instand houden van een reservemunt (nu is dat de USD). Door gewoon geld te drukken koopt de reservemunt-houder (US) eigendommen van andere landen op zonder ook maar enige tegenprestatie te moeten leveren.
Als je deze krachten wil toepasen op mijn reactie, kun je het breed nemen of het juist beperkt houden.
Breed gezien spelen alle 5 krachten min of meer op de gebeurtenissen in 1989 in China. Soms rechtstreeks, soms via een omweg (over tientallen jaren).
In mijn reactie bedoelde ik vooral de publieke opinie, dus soft power. Hierin stond (en staat) China heel erg zwak. Pas als daar verandering in komt, kan er een sereen analyse komen van de gebeurtenissen in 1989.
En het is pertinent niet waar dat Chinese studenten, zelfs in het buitenland, niet durven naar lezingen over dit onderwerp te gaan. De reden is dat ze onbewust aanvoelen dat de publieke opinie in het Westen verdraaid is. Ze zijn echter slecht georganiseerd om hierop een antwoord te geven. Het is eerder een soort gelatenheid over dit onderwerp dat ze wegblijven.
Over het vermeende doden van studenten lees
http://www.sinomania.com/CHINANEWS/tiananmen_perspective.html#massacre
Early morning June 4, 1989, Tiananmen Square was cleared by army troops. A Spanish television crew filmed the retreat of the remaining 5,000 students and hunger strikers from the square just before dawn. Gelukkig was de Taiwanese popzanger Hou Dejian toen ter plaatse die bevestigt dat hij de aftocht vd studenten uithet plein aanvoerde. http://en.wikipedia.org/wiki/Hou_Dejian
En over de hersenspoeling van de westerse media:
As Jay Mathews, former Beijing bureau chief for the Washington Post has said, there is no evidence anyone died in Tiananmen Square. (..) Instead the myth that thousands of unarmed people were deliberately mowed down by their own government is spread as part of an unacknowledged campaign of misinformation led by sinophobic press and politicians.
Lees ook http://www.alternativeinsight.com/Tiananmen.html
Zou goed kunnen, Misschien , misschien zijn er geen doden gevallen op Tiananmen maar, waar dan wel?
zie de links plus wikipedia
De vragen van Huub zijn representatief voor de overgrote meerderheid van de mensen in het Westen. Er werd militair geweld gebruikt en er waren doden gevallen onder de burgers. Iemand moet de verantwoordelijkheid dragen voor het gebeuren.
Het is een nobele gedachte en ik sta daar ook 100% achter. Maar helaas, zo werkt het niet in deze wereld. Nooit ergens in de geschiedenis van de mensheid is deze principe algemeen toegepast. Denken we maar gewoon aan de vele doden die gevallen waren in de kolonies van België en Nederland. En ik moet al zeker niet uitgebreid ingaan op de uitspatten van de Amerikanen tegenwoordig. Wie heeft uiteindelijk de verantwoordelijkheid opgenomen? Door de onevenwichtige machtsverhouding tussen het Westen en de derdewereldlanden komt men telkens onderuit aan deze misdaden.
Achter de verdraaide publieke opinie en de nobele doelen schuilt een mistig geopolitiek spel. Daar wordt zo goed als geen woord over gerept. Waarom?
Hallo Lok, Jan en Dirk, ik ben het met heel veel van jullie argumenten eens. Maar wat Tiananmen laat zien is niet (!) de “nevenwichtige machtsverhouding tussen het Westen en de derdewereldlanden” maar de inzet van tanks tegen de eigen bevolking.
http://www.globalresearch.ca/what-really-happened-in-tiananmen-square-25-years-ago/5385528
soldiers were incinerated when army vehicles were torched with soldiers unable to evacuate and many others were badly beaten by violent mob attacks. (…)In an article on June 5, 1989, the Washington Post described how anti-government fighters had been organized into formations of 100-150 people. They were armed with Molotov cocktails and iron clubs, They were armed with Molotov cocktails and iron clubs, to meet the PLA who were still unarmed in the days prior to June 4. What happened in China, what took the lives of government opponents and of soldiers on June 4, was not a massacre of peaceful students but a battle between PLA soldiers and armed detachments from the so-called pro-democracy movement.
(…). Aerial pictures of conflagration and columns of smoke have powerfully bolstered the [Chinese] government’s arguments that the troops were victims and not executioners…
“soldiers were incinerated when army vehicles were torched with soldiers unable to evacuate and many others were badly beaten by violent mob attacks.” why were the people so angry?
“Molotov cocktails and iron clubs” against a professional army? against tanks?
“battle between PLA soldiers and armed detachments from the so-called pro-democracy movement.” yes, it was not just students, it was the working people who revolted against corruption and abuse from officials.
“to meet the PLA who were still unarmed in the days prior to June 4” yes the PLA tanks were unarmed, they weren’r provocative, no problems whatsoever, they didn’t want to kill citizens of course not. It’s normal having tanks cruising in a capital…..
Not just in Beijing, but in many Chinese cities there were revolts, I only know about Nanchang, but after PLA army shooting and killing Chinese citizens any kind of rebellion was cut short. Of course
Oei
Vervolg van 3: Dit soort ‘soft power’ is toch niet verkeerd?
4 “Kracht 4: Heimelijke kracht” dit is voor mij volkomen onbegrijpelijk. Natuurlijk zijn ALLE staten bezig met spionage.
5.”Kracht 5: Kracht via het instand houden van een reservemunt ” De dollar is geloof ik niet meer de algemene reservemunt. Misschien is goud nu de standaard. Ik heb daar te weinig verstand van. Maar als China het wil dan denk ik dat ze hun munt als standaard neer moeten zetten.
Soft power kan goed zijn (zoals culturele en wetenschappelijke uitwisseling), maar in deze context wordt het misbruikt (zoals het vervormen van de publieke opinie om een ander regime te destabiliseren).
Het klopt dat ieder land probeert zijn sterktes te maximaliseren (en die van de ander in te korten): dit is het zogenaamde geopolitiek spelletje. Maar de manier waarop dit gebeurt, verschilt van land tot land. Het Westen zit bijvoorbeeld vaak achter bij opgezette regimewissels. China doet dit niet.
De US dollar als huidig wereldreservemunt is de belangrijkste Amerikaanse sterkte. Zonder zou Amerika niet eens half zo rijk en machtig zijn als nu.
De situatieschets van Huub als zou het een gevecht zijn tussen goed (brave burgers) en kwaad (PLA en het Chinese regime) is totaal verdraaid. Berichtgevingen in het Westen herhalen al 25 jaar lang hetzelfde stramien en gaan (bijna) nooit in op de bredere context.
geen commentaar meer, maar tot slot gewoon de 2 rapporten:
1 het officieel CPC-rapport dat van 30/06/1989 dateert en niet au serieux is genomen, maar nooit weerlegd http://museumfatigue.files.wordpress.com/2013/04/chen-xitong_report-on-putting-down-anti-government-riot_1989.pdf
2 daartegenover het rapport vd mensenrechters door AI http://www.amnesty.org/en/library/asset/ASA17/009/1990/en/09883e40-f94b-11dd-b4a7-534af7b95ddd/asa170091990en.pdf
De lezer kan zelf afwegen en oordelen
Hallo Jan, ik ben het tot op zekere hoogte wel met je eens. Zonder een klip en klaar onafhankelijk onderzoek naar de gebeurtenissen in Beijing en andere steden kun je geen afgewogen oordeel vellen.
Wel vind ik de discussie met Lok interessant omdat die wat dieper graaft en meer fundamenteel is.
als je de 2 rapporten leest, zie je eigenlijk dat ze niet zo ver uiteen liggen. Vooral de media dragen een zware verantwoordelijkheid in de desinformatie: de tankman is ondertussen al 25 maal opgevoerd; de vreedzame ontruiming vh plein door de Spaanse TV nul maal en het beeldmateriaal vd Chinese TV over het geweld door de opstandelingen zo mogelijk nog minder.
Hallo Jan
Inderdaad, veel is beeldvorming, maar waarom krijgen we geen beeldvormend icoon vanuit de Chinese overheid?
Wat mij bezighoudt is: op welk moment zet een regering tanks en militairen in tegenover de eigen bevolking? Kun jij je het moment voorstellen waarbij een belgische overheid een generaal bereid vindt om tanks Brussel in te sturen?
Dat wil je toch niet?
Een leger dat zijn eigen burgers doodt? In België met de staking van 60-61, Congo 1958-59, en de koningskwestie 1952 en voordien nog wel vaker. Nederlandse geschiedenis ken ik niet zo goed. In Indonesië bijv., worden de moordpartijen daar jaarlijks met manifestaties in Amsterdam herdacht? Ik ken geen enkel gezag dat het leger NIET inzet wanneer het bedreigd wordt. In China was er in 1989 een vertrouwensbreuk tussen het volk en de regering: velen wilden een politieke bijsturing, onder meer rond koopkracht. Een radicale minderheid wilde het hele bestel op de schop. De oplossing was niet mooi en ik begrijp dat de Chinezen er niet graag aan herinnerd worden. Duidelijk is wel dat de vertrouwensbreuk al snel na 1989 gelijmd was; de meerderheid van de protesterenden kreeg wat ze wensten: een beter leven.
Een leger dat zijn eigen burgers doodt?
aan frank je vergeet: noord ierland en zuid korea en taiwan.
Hallo Frank, Ik vond de verslagen op http://www.socialisme.be/nl/15135/25-jaar-geleden-opstand-op-tienanmen, zowel over tiananmen als over de belgische arbeidersopstand van 60-61 evenwichtig en correct, maar altijd binnen de marge waarin ik kan oordelen.
Ik begrijp uit deze info dat in belgie de 4 slachtoffers zijn gevallen door kogels van de rijkswacht en niet door het leger.
Ik denk ook dat je in China vanaf de communistische overname wel 3 keer nadenkt voor je gaat protesteren tegen de overheid. Dat loopt te vaak te verkeerd af voor de betrokkenen.
Ik WEET dat wij hier frank (haha!) en vrij kunnen spreken over de belgische staking en dat de mensen in china nu die iets willen zeggen over mei/juni 1989 in de bak zitten.
Volgens de Nederlandstalige Wikipedia: Paradigma is in de wetenschap en in de filosofie een samenhangend stelsel van modellen en theorieën die een denkkader vormen waarbinnen de ‘werkelijkheid’ geanalyseerd en beschreven wordt.
Uit de onbetwiste feiten, weten we dat het paradigma die gebruikt wordt in de algemene media te veel tekortkomingen vertonen. Als je ECHT in deze materie wil verdiepen, moet je een paradigmaverschuiving toepassen. En het is dan misschien mogelijk dat je een andere ‘werkelijkheid’ gaat zien!
Het paradigma die gebuikt wordt in het opiniestuk en in de commentaren van de redactieleden laat duidelijk zien dat deze meer valabel is dan het paradigma in de algemene media.
Wie verschuift zijn of haar paradigma?
Als ik socialisme.be goed begrijp zijn er destijds 4 doden gevallen. Als Belgie toen 10 miljoen inwoners had en china in 1989 1 miljard, dan komen die verhoudingen goed uit. De overheid gaf destijds 350 slachtoffers. Het zou mooi zijn om de heldendaden van de belgische arbeiders in die strijd te vergelijken met de heldendaden die in 1989 door chinese arbeiders zijn verricht.
Het zou mooi zijn als ik Lok volgend jaar eens in China tegen zou kunnen komen om over deze dingen te praten.
In belgie natuurlijk ook, met een pint erbij….
PS over het Orwelliaanse taalgebruik heb ik nog geen reactie gekregen……
Voor mij is de discussie hierover afgesloten. Iedereen heeft zijn zeg mogen geven. Ook al blijf je met vragen zitten, nu moeten we allemaal ons eigen huiswerk maken. Misschien kan er dan wat geschoven worden met de paradigma’s?
P.S. Elk paradigma heeft zijn gebreken en kan niet voor alles een verklaring hebben. Dit geldt ook voor deze materie!
De bewering van Huub “dat de mensen in China nu die iets willen zeggen over mei/juni 1989 in de bak zitten” is een vertekening van de werkelijkheid. Degenen die tijdelijk monddood zijn gemaakt in begin juni waren mensen van wie redelijk kon worden aangenomen dat ze wilden demonstreren. Sommigen van hen werden op basis van eerdere activiteiten van staatsondermijnende bijbedoelingen verdacht. De regering had uitgerekend in 2014 een aantal zeer begrijpelijke redenen om niet te tolereren dat de gesprekken over Tian’anmen in de openbaarheid zouden worden gevoerd. Toch is dat wel degelijk oogluikend toegelaten, weliswaar aan gezagsgetrouwe kranten. In de Global Times stond op 4 juni zelf dit artikel http://www.globaltimes.cn/content/863789.shtml en twee dagen eerder gaf de Global Times in het stuk ‘Off the square’ aan dat er naast angst voor repressie verschillende andere redenen zijn waarom jongeren vandaag niet happig zijn om nu te eisen dat het oordeel over 1989 wordt herzien of om ‘op een plein in de hoofdstad’ actie te voeren: zij hebben andere ambities, andere eisen ook en de ruimte en mogelijkheden om voor die eisen op te komen zijn veel groter geworden. Lees: http://www.globaltimes.cn/content/863442.shtml . Hongkong, waar er (zoals elk jaar) wel een massale demonstratie was, is een regio van China. Het zakelijke en toeristische verkeer tussen Hongkong en de rest van het land is zo gangbaar en intens dat uiteenlopende meningen over TAM’89 ook over de provinciegrens heen en weer gaan. Er zijn, zoals al gezegd, de honderdduizenden die buiten China hebben gestudeerd en die in familie- of vriendenkring ongetwijfeld de zaak aankaarten. Soms zoeken zij en andere burgers de grenzen van het toegestane op: het is bekend dat er op de sociale media, meestal in bedekte termen rond 4 juni veel internetverkeer is over de kwestie.
China als reusachtige gevangenis waar je voor het minste geringste gevangenisstraf of erger kunt verwachten is een karikatuur, net zoals het een karikatuur is om het parcours dat de partij en de staat hebben afgelegd “een permanent ‘vallen’” te noemen, zoals Huub op 10 juni doet.
Overigens ben ik het met Lok eens dat het een goed moment is om een punt achter dit debat te zetten. Er komen vast nog gelegenheden om de ‘degens te kruisen’.
RECTORAAT RENMIN UNIVERSITY NEEMT ONTSLAG NA REPRESSIE.
In 2004 kenden jonge Chinese vrienden Tian’AnMen onder de naam ’the event’. Toen zij in 2012 ondanks een PhD geen werk vonden, heette het ‘Mocht het vandaag uitbreken, zou ik zeker dood zijn. Ik zou er tot de laatste man staan’.
In 2005 maakte ik tijdens een uitstap kennis met Mary R. uit Baltimore. Haar man gaf les in ruimtevaart aan de Renmin University tijdens ’the event’. Mary installeerde zich in het Beijing hotel toen duidelijk werd dat de crême de la crême van Renmin en andere universiteiten naar het plein afzakten. Vanuit het hotel hield ze contact met de universiteit en organiseerde de bevoorrading van de studenten. De RenMin University telde 300 slachtoffers onder haar studenten. Van de andere universiteiten wist Mary het niet zo goed. Wat niet bekend is, zei ze me, is dat het rectoraat van de RenMin collectief ontslag nam uit protest tegen het neerslaan van de actie. Andere universiteiten volgden hun voorbeeld.
Over het aantal slachtoffers doen uit de derde of vierde hand veel cijfers de ronde. Rechtstreeks betrokkenen (families van slachtoffers) hebben in totaal iets meer dan 200 burgerslachtoffers geïdentificeerd. Dat is coherent met de cijfers die de overheid gegeven heeft.