Alle ondernemingen die gevaarlijke stoffen produceren of gebruiken zullen worden geconfronteerd met een nationale campagne voor veiligheid en milieubescherming.
De onderminister voor Milieu Zhang Lijun heeft dat bekend gemaakt. Onderdelen van de campagne zijn een strenge bestraffing van overtreders en overheden die hen (hebben) laten begaan en het verbod op de bouw of uitbreiding van scheikundige fabrieken buiten industrieterreinen. Tegen eind 2013 moeten alle ondernemers in de sector zich laten registreren, waarbij China zich zal richten naar de internationale praktijk.
Ter motivatie heeft Zhang een aantal zorgwekkende feiten op een rij gezet. Dit jaar alleen al zijn er 239 noodsituaties genoteerd, waarbij in een aantal gevallen de betrouwbaarheid van het drinkwater in het gedrang kwam. Uit een onderzoek van meer dan 40.000 ondernemingen in 2010 is gebleken dat 86,2% van de gevaarlijke bedrijven is geconcentreerd in de bekkens van de grote rivieren, niet zelden bij bronnen en in dichtbevolkte streken. Incidenten rond watervervuiling zorgen regelmatig voor grote onrust, zware incidenten en moeilijk te ontzenuwen kritiek op ambtenaren.
De China Daily voert daarbij ook weer Wei Fusheng op, een academicus die vaker sensationele uitspraken doet over dit onderwerp. Wei herhaalt wat hij al eerder heeft gezegd: China is met 20.000 petrochemische fabrieken een wereldproducent van meer dan 100 verschillende chemische stoffen. De inspectie is echter helemaal niet op wereldniveau: er wordt niet eens dagelijks gecontroleerd, er zijn teveel kleine fabrieken die met verouderde procedés werken en normen aan hun laars lappen, bedrijven die dicht moeten aan de oostkust verpotten naar het binnenland, met medeneming van hun vervuiling.
Wellicht is in elk geval de hoogste leiding van het land doordrongen van het besef dat ze van de bevolking moet scoren in de strijd tegen de vervuiling. Een ander voorbeeld: er wordt weer een poging ondernomen om het Taihumeer en de omgeving ervan beter te beschermen. Het enorme zoetwatermeer (volgens de Chinezen zelf het op een na grootste, volgens westerse bronnen het derde in China) is vervuild en er komen regelmatig algenplagen voor. Het meer ligt in de oostelijke provincie Jiangsu en vormt een deel van de grens met de provincie Zhejiang. Grote steden in de omgeving zijn Wuxi, aan het meer zelf, en Shanghai. Taihu (letterlijk ‘het grote meer’) is belangrijk voor visvangst, keramische producten en toerisme. Het water werd op grote schaal gebruikt als basis voor drinkwater, maar er zijn duidelijke aanwijzingen dat de gebieden en steden die vroeger het water afnamen het meer als betrouwbare bron hebben opgegeven. Zowel critici die voor de regering acceptabel zijn als zij die dat niet zijn, wijzen hierop en het ziet ernaar uit dat ze gelijk hebben. Er werd al eerder een plan opgesteld om het meer helemaal te zuiveren tegen 2012, maar het is betwijfelbaar dat die deadline zal worden gehaald.
Op 1 november wordt, zo heeft de regering nu besloten, regelgeving van kracht die voor een doorbraak moet zorgen. Voorzieningen voor de afvoer van de riolering, vuilnisbelten en opslagplaatsen voor chemische of ander schadelijke stoffen moeten uit de gebieden met drinkwaterreserves verdwijnen en mogen daar niet meer voorkomen. De inspectie van de voorraad en de kwaliteit van het drinkwater in die gebieden moet regelmatig gebeuren en valt onder de verantwoordelijkheid van de plaatselijke besturen. Rond het meer moeten de betrokken overheden bomen laten planten. De resultaten op het vlak van milieubescherming zullen deel uitmaken van de normen om het werk van de ambtenaren te beoordelen.
Bronnen: Xinhua, China Daily, SCMP, Wikipedia
