decennium van de Volksrepubliek. Toen Mao’s “Sprong Voorwaarts” faliekant afgelopen was, leidde Yu Qiuli de economie op militaire wijze dank zij de petroleuminkomsten. Sedert 1978 sloegen Chen Yun en Deng Xiaoping de handen in elkaar voor de hervormingspolitiek waarin markmechanismen handoverhand meer belangrijk werden. Gemeenschapseigendom blijft echter predominant zij het dat de niet-publieke sector een remonte maakt
China wil toetreden tot de Wereldhandelsorganisatie (WHO) onder het statuut van ontwikkelingsland. Chinese producten zullen dan vrijer in het buitenland verkocht kunnen worden en omgekeerd zullen ook buitenlandse producten en diensten makkelijker op de Chinese markt kunnen verhandeld worden. Sommige nijverheidstakken zullen onder druk komen te staan, terwijl er ook sectoren zullen zijn die er wel bij zullen varen. De Chinese overheid wil deze uitdaging aangaan als gevoelige sectoren gedurende een paar jaar nog van een bescherming kunnen genieten.
China dat al een stedelijke werkloosheid kent van 7,5 % wil de komende jaren zowel de staatsondernemingen efficiënter maken en haar ambterarenapparaat minder bureaucratisch. Om de jobs die onvermijdelijk op de tocht zullen komen te staan terug op te vullen, wordt een werkgelegenheidsplan uitgewerkt dat meer dan 50 miljoen personen aan nieuw werk wil helpen. Grootscheepse openbare werken, een ontwikkeling van de tertiaire sector en de gemeenschapsdiensten en het steunen van KMO’s en zelfstandigen zijn daarbij enkele van de grote assen.
Na de crisis in Azië wordt in China gewerkt aan een globale hervorming van het financieel systeem. De Chinese Nationale Volksbank kreeg reeds een structuur die niet meer via de provincies loopt maar rechtstreeks onder 9 nationale afdelingen valt. De gewone banken zullen moeten leren bankleningen toe te staan op basis van marktprincipes, zij het dat “politieke” banken ook blijven bestaan. De obligatiemarkt wordt uitgebreid en meer aan supervisie onderworpen net zoals het financiële middenveld trouwens met allerlei fondsen en investeringsvennootschappen. Dit jaar wordt ook de nieuw gestemde beurs-en effectenwet van kracht
December eerstkomend duren China’s hervormingen reeds 20 jaar. Oorspronkelijk begonnen als een “heraanpassingspolitiek” volgens Chen Yuns recepten uit de vijftiger en zestiger jaren, evolueerden ze tot een socialistisch marktmodel dat de signatuur van Deng Xiaoping draagt. Dengs oorspronkelijke doelstelling -de verviervoudiging van het BNP tegen 2000- werd reeds gehaald en de bevolking verdubbelde haar inkomen eveneens elke tien jaar. Om de economische hervormingen te begrijpen is het noodzakelijk te weten dat voordien het economisch systeem gekenmerkt werd door een planning met hoge investeringsvoeten ten voordele van de zware industrie.
China dat al een stedelijke werkloosheid kent van 7,5 % wil de komende jaren zowel de staatsondernemingen efficiënter maken en haar ambterarenapparaat minder bureaucratisch. Om de jobs die onvermijdelijk op de tocht zullen komen te staan terug op te vullen, wordt een werkgelegenheidsplan uitgewerkt dat meer dan 50 miljoen personen aan nieuw werk wil helpen. Grootscheepse openbare werken, een ontwikkeling van de tertiaire sector en de gemeenschapsdiensten en het steunen van KMO’s en zelfstandigen zijn daarbij enkele van de grote assen.
Watermeloenen vind je tijdens de maand augustus op elke straathoek. In de uithoeken van de stad en tot bij de woonblokken zijn er goed gevulde markten en supermarkten. Tussendoor komt er nog een venter vragen of je een stuk ananas lust of staan kraampjes opgesteld met Chinese fastfood boxen. In China is de handel vrij florissant en verloopt voor meer dan 90 pct. via de markt.
De rurale bedrijven in China kennen de recentste jaren een ongeziene boom. Het aantal verdrievoudigde van ’84 tot 92 over de 20 miljoen. Het aantal tewerkgestelden bedraagt meer dan 100 miljoen, reeds meer dan de staatsondernemingen. Hun produktie maakt reeds een derde uit van de totale industriële produktie en de waarde van hun produktie overtreft ruim deze van de gewone landbouwopbrengst. Voeg daarbij dat de jongste jaren de groeivoeten van deze bedrijven rond de 50 pct schommelen en meteen is duidelijk dat we hier staan voor de markantste groeier in de Chinese economie.
China wil de aangroei van de grote steden controleren, de middelgrote steden matig en de kleine steden actief ontwikkelen en in de steden zelf zullen de buurtcomités nieuw leven worden ingeblazen. Wat huisvesting betreft, wordt het wonen uit het circuit van sociaal dienstbetoon gehaald. China wil dat er in hoofdzaak een marktpolitiek komt bij het bouwen en toewijzen van huizen, wat zal aangevuld worden door een sociale huisvestingspolitiek voor de meer bescheiden inkomens. Inzake de uitbouw van stedelijke infrastructuur is er althans in theorie meer aandacht voor het openbaar vervoer.
