De onthullingen van het International Consortium of Investigative Journalists zijn niet echt belastend voor de Chinese leiders, maar worden wel gebruikt om verdeeldheid teweeg te brengen en de partij aan te vallen.
Een Opiniestuk van Dirk Nimmegeers (uit eigen naam)
De Panama Papers bevatten geen bewijs dat hooggeplaatste Chinese politici zich hebben verrijkt, familie of vrienden bevoordeeld of hun macht misbruikt. De onthullingen tonen zelfs niet aan dat verwanten of aangetrouwde verwanten van politici overtredingen van Chinese wetten hebben begaan. Dat alles vermeldt het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ) herhaaldelijk in zijn rapport, wellicht om een aanklacht wegens smaad te vermijden.
Toch gebruiken bepaalde journalisten met enig succes de Panama Papers om de Chinese leiders maximale imagoschade toe te brengen. Het is voor westerlingen moeilijk te begrijpen waarom de aangevallen politici de beweringen op het internationale forum niet ontkrachten en ze in China enkel blokkeren of filteren. Mogelijk vinden Xi en zijn collega’s dat het niet aan hen is, maar aan de tegenpartij om met hard bewijsmateriaal te komen. De vraag is of die tactiek wel zo verstandig is in de huidige situatie waarin de westerse media het speelveld beheersen.
Die media halen alles uit de kast om datgene wat ze niet kunnen bewijzen wel te insinueren. De foto van Xi Jinping stond prominent op de voorpagina van de Guardian en blijft boven zowat alle berichten over de Panama Papers. Die wemelen van termen zoals ‘red nobility’, ‘princelings’, ‘power queen’ en ‘ super rich families’. De BBC brengt zeven foto’s met daarboven de titel ‘Chinese leiders betrokken bij schandaal’. Sommige overdrijvingen neigen naar het absurde: de overleden Hu Yaobang krijgt een vermelding en zelfs Mao Zedong, van wie de ‘aangetrouwde kleinzoon ook banden had met een bedrijf op de Virgin Islands’. Dat alles om te laten geloven dat het Chinese socialisme al zeer lang een systeem van louter schijnheiligheid zou zijn. Zonder schromen plaatsen media leugens zoals ‘Chinese censors … bevelen het verwijderen van alle inhoud in verband met de Panama Papers nu er nieuwe onthullingen zijn’. Een bewering die voor de Engelstalige websites aantoonbaar onwaar is als je de moeite neemt Xinhua, ChinaDaily, Global Times, People’s Daily te bezoeken.
Sommige journalisten en waarnemers geven weer waar men in bepaalde westerse kringen op hoopt. Met de focus op Xi Jinping willen ze zijn strijd tegen de corruptie ontmaskeren als een leugen, een dekmantel voor een interne machtsstrijd. Ze suggereren immers dat zijn eigen familie en die van zijn collega’s in de hoogste leiding zich ongestraft mogen verrijken. Bewijzen zijn niet nodig, de voortdurende associatie van de leiders met de Panama Papers volstaat.
Maar er staat meer op de agenda. De Guardian geeft het woord aan Sarah Cook van het Amerikaanse Freedom House. Volgens haar kunnen onthullingen over de ‘rijkdom van de politieke elite uitbarstingen van volkswoede uitlokken of zelfs de tegenstand tegen Xi binnen de partij zelf voeden’. Willy Lam, een bekend politiek expert uit Hongkong en een hevig tegenstander van Beijing, voegt eraan toe: ‘binnen de partij kan het gekonkel en de interne machtsstrijd erger worden’. Andrew Nathan is academicus en adviseur van Freedom House, the National Endowment for Democracy en Human Rights Watch, en uitgever van de Tiananmen Papers (zogenaamd geheime partijdocumenten rond de opstand van 1989). Voor hem zijn, ook in de Guardian, de ‘onthullingen over aandelen in offshore bedrijven een teken dat de politieke elite van China begint te twijfelen aan de toekomst van de Communistische Partij’.
Yang Jinjun, gevlucht vanwege economische misdaden, wordt gerepatrieerd
Celia Hatton van de BBC vertrekt vooral van het feit dat Mossack Fonseca, het bedrijf waarvan de gegevens zijn gelekt in de Panama papers bijna een derde van zijn zaken deed in kantoren in Hongkong en China. Hatton en haar gesprekspartners kiezen andere aspecten van de strijd tegen de corruptie als mikpunt. Van de communistische kaderleden verwacht de partij dat ze ‘clean’ leven, zonder te profiteren van hun leidinggevende positie en ook hun familie mag niet profiteren van banden met de politieke top. De journaliste van de BBC laat doorschemeren dat dit ofwel een onmogelijke en domme eis is, ofwel een voorbeeld van hypocrisie. Willy Lam duikt ook bij de BBC op, dit keer met de bedekte toespeling dat Xi Jinping zichzelf ‘voordoet’ als een purist op het gebied van ethiek en soberheid.
Hatton doet beroep op de expertise van Andrew Collier. Hij was ooit directeur van de Bank of China International USA en is nu ‘onafhankelijk analist’, o.a. voor New York Global Securities Inc. en Bloomberg. Collier denkt dat de rijken, met of zonder functie in de CPC, met hun geld weg willen uit China, omdat de economie trager groeit en precies omdat de partij de corruptie aanpakt. Volgens hem was er vorig jaar een kapitaalvlucht van 600 miljard dollar, waarbij burgers een beroep deden op zeer complexe constructies om de controle door de banken te omzeilen. Elke Chinees mag immers per jaar maar 50.000 dollar uit het land exporteren.
Celia Hatton ziet hier twee problemen. Chinezen kopen volgens haar in het buitenland zoveel eigendom dat overal in de wereld de vastgoedprijzen stijgen en ze maken China en zijn economie uiterst kwetsbaar. Dat de journaliste van de BBC zich hierover zorgen maakt is heel mooi en misschien terecht, maar ook een tikkeltje ongeloofwaardig. Zij en haar collega’s doen immers hun best om uitgerekend diegenen die sinds 2012 een nooit geziene en volgehouden strijd voeren tegen corruptie, belastingontduiking en kapitaalvlucht onderuit te halen. De Panama Papers worden met betrekking tot China gebruikt om die campagne voor te stellen als ineffectief of een interne machtsstrijd. Sommigen blijven immers sinds 1989 voorspellen (en zelfs hopen) dat het Chinese socialisme zal instorten.
Het International Consortium of Investigative Journalists wil de leiding van de CPC voorstellen als een gewetenloze elite van graaiers. In zijn gretigheid om dat te doen, zet ICIJ op zijn website zelfs het verhaal over het gesjoemel van Bo Xilai en zijn vrouw met buitenlandse belastingparadijzen als wapen in. De zaak van het vroegere lid van het politiek bureau dat nu een levenslange gevangenisstraf uitzit laat echter juist zien dat de CPC bereid en in staat is om zichzelf te zuiveren. De partij is bezig in eigen kring, tot op het hoogste niveau, orde op zaken te stellen en een corruptie die veel erger was dan gevreesd, uit te roeien. Dat is van groot belang voor de bevolking van China, maar ook van vele andere landen. Een succesvol China kan een geweldige bijdrage leveren aan de wereld op basis van een vreedzame ontwikkeling op economisch, sociaal en politiek vlak.
Het is moeilijk aan te tonen of er een complot achter de Panama Papers zit. Er zijn inderdaad oprechte journalisten. Toch schuilt achter die oprechtheid een verborgen eerzucht om geschiedenis te schrijven. Maar hebben deze journalisten stil gestaan bij de consequenties van hun daden? Zij verwachten/hopen dat zaken altijd naar de goede kant evolueren als het recht (volgens hun normen en waarden) is geschied. Maar is dat zo? De praktijk leert ons het tegendeel. Zonder goede controle ontstaat een groter onrecht. Zie Syrië als voorbeeld. Niemand heeft de legitimiteit te spelen met andermans leven!
Wat is dan het alternatief? Ruil eerzucht in voor een constructieve rol in een internationale samenwerking. Start met berichtgeving op basis van feiten en geef het materiaal aan het gerecht. Doen ze hun werk niet, hervorm dan het gerecht. Persvrijheid is geen vrijgeleide om te experimenteren met het leven van anderen, zeker niet als het gebaseerd is op geruchten en insinuaties!
De grootste imagoschade in de berichtgeving over de Panamapapers wordt gecreeerd door Chinese journalistiek zelf. De berichtgeving in de Chinese media is vanaf dag 1 heel mager. Op Xinhua Engelstalig vindt je na goed ZOEKEN wel een artikeltje over de aantijgingen aan de IJslandse president, maar zijn aftreden wordt niet vermeld.
De teneur van berichtgeving is dat alle beschuldigden ruimte krijgen te ontkennen dat er iets aan de hand is. Ik zie geen enkel bericht over het deel van de panamapapers wat over China zelf gaat.
China Daily richt de verslaggeving op de sporters. Geen politici. Alle koppen vermijden het woord panamapapers.
Hoe vreemd is het om een internationaal schandaal verband houdend met corruptie, niet specifiek gericht op China zo diep weg te stoppen? In een tijd waarin de leider Xi Jinping corruptiebestrijding voor zijn aantreden speerpunt van beleid heeft gemaakt.
Ik vind dit opiniestuk daarom gezocht, China kan de wereld pas leiden als ze stopt met (zelf)censuur.
Beste Egbert,
klik voor Xinhua eens op http://search.news.cn/language/search.jspa?id=en&t=1&t1=0&ss=&ct=&n1=Panama+Papers&x=12&y=18
voor People’s Daily (toch ook geen kleintje in China) op http://en.people.cn/n3/2016/0405/c90777-9040137.html of gewoon op de home page waar het artikel “Powerful force is behind Panama Papers” al dagenlang bij de opiniestukken staat. Global Times, het ondeugende kleine broertje van People’s Daily, had tot vanochtend “Iceland PM woes an ad for Panama Papers“, wat nu nog gemakkelijk terug te vinden is in Editorials.
Wat het ontbreken van het deel dat over China gaat betreft, heb je gelijk. Ik heb er al iets over gezegd in alinea twee. Ik voeg daar dit aan toe: de leiders moeten zelfs een zweem van bevoorrechting voorkomen. Over het principe dat kaderleden hun vermogen moeten onthullen woedt er al jarenlang een debat waarvan soms de signalen achter de gesloten deuren vandaan komen. Het is volgens mij in de mondiale mediacontext een zwaktebod dat de CPC hier niet meer openheid over toont. Ik kan het alleen maar verklaren door te veronderstellen dat er zwaarwegende tactische redenen zijn om te kiezen voor wat de CPC dan blijkbaar beschouwt als het minste van de twee kwaden.
Anderzijds vind ik dat China gelijk heeft als het weigert zich het doen van uitspraken, het geven van uitleg te laten opdringen. En ik moet er bij zeggen dat China “de wereld NIET wil leiden”. China wil een bijdrage leveren. De veronderstelling over het geambieerde wereldleiderschap is ontsproten aan westerse verbeeldingen.
Beste Dirk, ik volg het Chinese nieuws sinds lange tijd, inclusief deze Engelstalige sites. De links en bijbehorende artikelen die je noemt had ik al gezien. Vandaar de inhoud van mijn reactie.
De laatste dagen heb ik elke dag gekeken of berichtgeving over panamapapers te zien was als je de homepagina van deze sites bezocht. Dat was niet het geval.
Dat is wel een groot verschil met de South China Morning Post, gevestigd in Hong Kong.SCMP is nu gratis, dat is leuk.
Ik vind de Op Ed in People’s daily niet zo sterk omdat de suggestie wordt gewekt dat de papers uitsluitend tegen niet Westerse leiders zijn gericht. Complotdenken. We zien nu juist dat vooral in Westerse landen mensen uit hun functie stappen vanwege de publicaties.
Om een andere hoek te noemen: Verschillende Media in het Midden Oosten wijdden er geen letter aan.
De Panamapapers journalisten hebben gezegd dat de stukken ter beschikking gesteld gaan worden, dus het zijn niet puur stukken op basis van stemmingmakerij.
In China is er een gezegde 清者自清 (A clean hand wants no washing). Het is niet altijd nodig om in te gaan op beweringen van anderen. Indien de beweringen niet blijken te kloppen, zullen ze vanzelf worden tegengesproken door gebeurtenissen in de toekomst. Dat heet 不攻自破 (Collapsing without being attacked).
Elke minuut van de dag circuleren ontelbare beweringen over China. Doen wat gedaan moet worden is de motto. Uitgebreid verhalen over zichzelf zit niet in de DNA van de Chinese cultuur. Veel Chinezen hebben een hekel aan narcistische westerlingen. Of het een zwaktebod is om hierover een mediastilte op te leggen zal blijken in de toekomst, maar op dit eigenste ogenblik is het gewoon een cultureel verschil in het omgaan met geruchten.
Hallo vanuit Dunhuang. Geen van mijn kennissen hier heeft ook maar het geringste idee waar het over gaat. Naam en inhoud zijn totaal onbekend. Als je zegt dat er nu connecties zijn naar Xi dan antwoorden ze dat dat toch normaal gedrag is van een official.
Verder vind ik de berichtgeving heel erg verschillend vergeleken met de commentaren en berichtgeving in de Chinese pers ten tijde van WikiLeaks en Snowden
@H.
1. Waarom verdienen de verschillende gebeurtenissen van ongelijke aard een gelijke behandeling?
2. Op welke punten zijn de berichtgeving in de Chinese pers verschillend in deze gebeurtenissen? En zijn er ook gelijkenissen?
3. Kan een discussie tussen een overheid met een internationale massa uitmonden in een serene dialoog?
aan huub: meeste nl-ers weten ook niet waar het over ging. het gaat om belasting ontwijking die niet strafbaar is in vergelijking met belastingontduiking. en meeste chinezen kan het ook niet schelen sinds de invoer van de anti-corruptie maatregelen van xi. bij xi gaat allemaal om ambtenaren en miljonairs die waren opgepakt, maar nooit om het gewone corrupte volk. Chinese anti-corruptie zou nooit op hetzelfde niveau komen als die van Hong Kong ICAC. er was ooit een vrouw opgepakt voor 6 maanden voor het omkopen van een manager voor een afwasser werk. of het krijgen van 5 jaar gevangenis staf in HK voor het opzij zetten van melkpoeder in HK zodat het beter naar het vaste land werd verkocht voor een hoge prijs. als xi het gewone volk aanpakt krijg je rellen op straat.
anders dan bij wikileaks wordt het deze keer gelekt naar 1 krant. dus als de eigenaar van deze krant ook op de lijst zit wordt het niet gepubliceerd. filter corruptie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Panama_Papers
Icelandic investigative journalist and WikiLeaks spokesperson Kristinn Hrafnsson has called for the Panama Papers to be published in full online. Hrafnsson, who worked on Cablegate in 2010, said the withholding of documents is understandable to maximise the impact, but said that in the end the papers should be published in full for the public to access.[207] Hrafnsson’s comments were reinforced by a tweet from WikiLeaks which criticized the decision of the ICIJ to not allow full and transparent access to the Panama Papers, stating that, “If you censor more than 99% of the documents you are engaged in 1% journalism by definition.”[208] WikiLeaks’s position was, in turn, criticized, as the decision to disclose the documents at once would not have been the right one as far as “journalistic ethics” were concerned.[208] WikiLeaks also argued via a tweet that the connection between the International Consortium of Investigative Journalis
Het is een kwestie van ethiek. Zoals Obama zei: “het probleem is niet dat dit illegale handelingen zijn, het probleem is dat het blijkbaar allemaal legaal kan.”
De rijke elite, of het nou gaat over China, Rusland, USA of de EU deze elite vindt wegen om hun geld weg te zetten zonder erover belasting te betalen.
@hahaha Zowel de wikileaks de snowden discoveries en nu de panama papers zijn massieve bronnen van informatie.De Chinese top is duidelijk ook aanwezig met schemer transacties. Dat is ook wat de rijke elite altijd doet. Het maakt niet uit of ze westers of chinees zijn. De elite weet ALTIJD hoe ze zich veilig kunnen stellen.
Ook de Chinese elite, de nakomelingen van van de revolutie hebben hun schaapjes op het droge. Geen verschil met westers kapitalisme!
aan huub:
kwestie van ethiek?
zegt dat maar aan de joodse kinderen die niet aan hun Zwitser bankrekening kunt komen van hun ouders. zegt dat aan de Albert Speer die alleen maar 12 jaar voor kreeg voor zijn oorlogmisdaad. en daarna rijk was geworden met zijn autobiografie. en zijn geheime schilderen die hij had gestolen van de joden.
zoals ik al zei het lekt is alleen aan 1 Duitse krant gelekt. want meeste rijke Duitser zijn rijk geworden door het oorlog misdaad van zijn grootouders. hoe zou je vinden als deze lekt alleen aan xinhua is gelekt. en ze zijn de enige die toegang heeft tot deze info. ook nog nl is een belasting paradijs voor multinationals zonder deze belastingen moeten de gewone nl burger meer betalen. en China is ook een belasting paradijs voor buitenlanders die in China investeren. dus zolang ze niks illegaal doet met hun geld kan me niks schelen.
Er zijn mensen (o.a. journalisten) die hun eigen normen en waarden universeel achten. Dit is een illusie. Er zijn mensen (o.a. journalisten) die vinden dat ze de legitimiteit hebben om hun ethische regels te doen naleven. Dit is een illusie.
Zijn ethische regels universeel en aanvaard door alle culturen en mensen? Waarschijnlijk niet. In moderne samenlevingen zijn er daarom wetten die ethische regels op een praktische manier proberen na te streven. Het gerecht is de instelling die gemandateerd is door het volk om wetten te doen naleven. Dit is eveneens een soevereine kwestie. Ethiek op een hogere peil brengen kan door aangepaste wetten en een performanter gerecht. Niet door een informatiemonopolie, wat sterk doet vermoeden naar een complot.
Obama noemt ook Libië de grootste vergissing van zijn carrière. Zonder een back-upplan, ontstaat chaos. De eigen ethische regels doordrukken is ethisch verwerpelijk, ook door oprechte journalisten, zeker als er geen back-upplan is.
Check: https://panamapapers.icij.org