China ontdekt het fenomeen van de postnatale depressie. Toch hangen er nog taboes rond diagnose en behandeling. De website Sixthtone besteedt een artikel aan postnatale depressie.
Volgens dokters die Sixthtone contacteerde, hebben ongeveer 15% van de onlangs bevallen moeders last van postnatale depressie. Tot 85% zou een of andere vorm van depressieve gevoelens meemaken. Die cijfers zijn in lijn met andere landen. Maar het probleem wordt in China nog te weinig erkend. Bovendien rust er een zwaar taboe op mentale problemen, waardoor getroffen vrouwen niet snel hulp gaan zoeken en op weinig begrip van hun familie kunnen rekenen. In extreme gevallen kan dat bijdragen tot zelfverminking of zelfs zelfmoord.
De juiste oorzaken van postnatale depressie zijn niet gekend, maar men vermoedt dat de gewijzigde hormonenbalans gedurende de zwangerschap er iets mee te maken heeft. Naast een slechte stemming kan er ook vermoeidheid, concentratieverlies, geringe eetlust en slapeloosheid bij komen.
Het verhaal van Cheng
Sixthtone geeft het voorbeeld van een zekere Cheng uit Zibo (provincie Shandong). Zeven maand na de geboorte van haar zoontje vraagt ze zich af waarom ze een kind op de wereld gezet heeft. Ze voelt zich slecht en begint gemakkelijk te wenen, zelfs tijdens een vergadering op haar werk.
Cheng was nochtans gelukkig na de bevalling. Ze had drie jaar eerder een abortus van een mentaal zwaar gehandicapte foetus ondergaan en nu was de hele familie erg blij met een gezonde jongen.
Al snel kwamen er wolken aan de hemel. Cheng kon niet genoeg melk produceren om de baby te voeden. Ondanks het extra voeden met flessenmelk, woog het kind te weinig. Daarop kreeg ze conflicten met haar schoonmoeder, die na de bevalling bij het paar was komen inwonen om te helpen. Schoonmoeder bepaalde het dieet van Cheng, en toen dat niet hielp kwamen de verwijten over haar levensstijl. Cheng las een aantal boeken over opvoeding van een baby, maar haar schoonmoeder duwde haar eigen traditionele opvattingen over voeding en kleding door. Ook dat leidde tot conflicten.
Na een paar maanden begon Cheng echter haar wrevel te richten op de baby. Zonder de baby was schoonmama niet bij hen ingetrokken en zouden er geen ruzies geweest zijn. Cheng dacht er zelfs aan weg te lopen en het kind bij zijn grootmoeder achter te laten. Vijf maanden na de bevalling ging Cheng terug werken in een staatsbedrijf, in de hoop dat haar triestheid zou verdwijnen wanneer ze minder met de problemen thuis geconfronteerd werd. Maar het hielp niet, ze bleef piekeren en twistte soms met haar collega’s over banale zaken.
Uiteindelijk vond Cheng nog het meeste steun bij een online community van 500 moeders met postnatale problemen. Daar kreeg ze de raad een therapeut op te zoeken. Maar in Zibo, een stad met 4,7 miljoen inwoners, was maar één kliniek voor geestelijke gezondheid. Er was nauwelijks privacy. Cheng was bang herkend te worden, en het stigma van ‘geesteszieke’ te krijgen. Cheng trok naar een privé psychiater in Beijing, een reis van drie uur met de SST. Die kwam tot het besluit dat haar depressie te zwaar was om te behandelen met gewone therapeutische sessies. Ze raadde aan toch naar de kliniek in Zibo te gaan.
Wat zeggen gezondheidswerkers erover?
Zhao Qian werkt als dokter in het Beijing Anding Hospital’s Depression Treatment Center. Toen ze 12 jaar geleden begon, was er nauwelijks sprake van postnatale depressie. Nu komen er voortdurend patiënten; hun aantal neemt 20% per jaar toe. De verandering is volgens haar het gevolg van groeiende bewustwording. Veel patiënten zijn beschaamd over hun ‘geestesziekte’. Ze weigeren soms antidepressiva te nemen, of stoppen er voortijdig mee. Ook Cheng wil geen verdere behandeling. Ze hoopt dat ze over haar gevoelens kan blijven praten en er zo op eigen krachten zal uit komen.
Huang Lili is een psychologe met 20 jaar ervaring. Zij verwijst naar de sociale situatie in China. De meeste huidige moeders zijn enig kind en groeiden op als een verwende individualistische generatie. Wanneer de aandacht van de familie dan ineens verschuift naar de baby, vraagt dat een mentale aanpassing. Ze zijn daar niet op voorbereid. Dat leidt soms tot depressie. Verder neemt het aantal gevallen van postnatale depressie ook toe doordat zoveel zwangerschappen in China niet gepland zijn. Volgens een peiling zou dat bij 55% van de jonge moeders het geval zijn. Dat is een stuk meer dan het wereldgemiddelde van 44%. Veel Chinese vrouwen gebruiken geen of onbetrouwbare contraceptiva. Zij zijn nog niet klaar voor het moederschap. Huang denkt overigens dat de toename van het aantal gedetecteerde gevallen ook samenhangt met de verbetering van de geestelijke gezondheidszorg.
Sen Huixin is een psychologische consulente in Beijing die al aan meer dan 200 vrouwen advies gegeven heeft. Zij ziet bij velen een gemeenschappelijke achtergrond: onderschatting hoe een kind het leven van de vrouw verandert, klachten over het traditioneel opdringerig gedrag van de grootouders die de ouders psychologisch niet ondersteunen, en onwetendheid en onbegrip bij de vaders. Ook zij stelt weerstand vast bij de patiënten om zich in een kliniek te laten behandelen of om geneesmiddelen te nemen. Dat wordt gezien als bevestiging van het stigma.
In de media komt postnatale depressie wel aan bod, maar te veel in samenhang met sensationele verhalen over zelfverminking of zelfmoord. Zo werd een band gesuggereerd tussen postnatale depressie en de zelfmoord van een moeder nadat ze haar baby van 10 dagen gedood had. Maar feitelijk zijn deze gevallen uiterst zeldzaam.
Bron: Sixthtone
http://www.sixthtone.com/news/1002609/the-silent-struggle-of-having-postpartum-depression-in-china
Wat is de Chinese vertaling voor psychiater, psycholoog en therapeut. Denk erom psychiaters zijn de enige van de 3 die bevoegd zijn om medicijnen te geven aan mensen. De andere 2 kunnen dat niet eens doen. Daarom zijn erg veel schoktherapieën in China aan de gang. Want elke idioot kan dat wettelijk doen. Het probleem is dat in China erg veel nep advocaten en doctoren zijn in China met een kliniek en firma. Meestal met een zeer lage opleiding rechten of medicijnen openen ze een kliniek of firma. Geen wonder dat de Chinezen deze mensen niet vertrouwen. Als de overheid wat aan deze idioten aan gaat doen is dat een goede stap vooruit.
Aan hahaha
In Nederland en ik denk ook in België mogen alleen psychiaters en artsen recepten voorschrijven
Ja maar alle 3 worden gewoon als mental doctor genoemd door het volk. Zelf als ze de just benaming gebruikt weten de Chinezen nog niet het verschil. Zelfde als met advocaten. Advocate, attorney, attorney at law, barrister, barrister-at-law, bar-at-law, counsel, counselor, counsellor, counselor at law, or solicitor, but not as a paralegal or charter executive secretary or patent officials or scrivener. Alle deze term worden gewoon als advocaten vertaald in het Chinese. Waardoor Chinezen niet eens weten dat paralegal geen wettelijk advies mag geven.