Pekings firma die bouwafval recupereert om er nieuwe bouwmaterialen mee te maken, ontvangt maar 400.000 ton bouwafval per jaar, terwijl die een capaciteit heeft van anderhalf miljoen ton en de stad jaarlijks 40 miljoen ton bouwafval produceert. Enkel het Changpingdistrict verplicht afbraakfirma’s hun afval naar de recuperatie te brengen. De meeste dumpen echter hun afval waar ze die zonder kosten snel kwijt kunnen.
Prof Chen Jialong toont huis uit gerecycleerde materialen
Peking heeft maar één firma, ‘Building Materials Science and Technology Co’, die bouwmaterialen recupereert voor nieuwe bouwmaterialen. Ze ligt in het district Changping en maakt nauwelijks winst omdat ze maar 300.000 à 500.000 ton afval ontvangt per jaar, terwijl de capaciteit driemaal zo veel bedraagt. Zo’n 70 % van de afval wordt gratis bezorgd door het districtsbestuur. De verantwoordelijken zeggen dat de firma verlies zou maken indien ze zou moeten betalen voor de aanvoer van de bouwafval. Het kost immers 15 yuan om één ton bouwafval te behandelen, terwijl de transportprijs om één ton afval te vervoeren 10 yuan per km bedraagt. “Ik zou geld verliezen indien de kost tot 30 yuan per ton zou oplopen”, aldus manager Wu Jianmin, die beweert dat zijn overige negen ondernemingen in de andere provincies wel winst opbrengen. De andere lokale besturen beschouwen de bouwafval als een hulpbron en verplichten de afbraakfirma’s deze naar het recuperatiecentrum te brengen. In Peking wordt gevraagd de bouwafval naar de goedgekeurde stortplaatsen te vervoeren. “Sommigen dumpen het elders, om transportkosten te vermijden”, aldus Wu. Volgens Chen Jialong van het labo Bouwmaterialen aan de Universiteit van Peking wordt 90 % van de stedelijke afval ongepast gedumpt Enkel het district Changping zendt de bouwafval naar het recuperatiebedrijf.
In 2001 was er 33 miljoen ton bouwafval, nu dus 40 miljoen ton. De bouwafval per bewoner per jaar bedraagt meer dan twee ton, zeven keer meer dan de hoeveelheid in ontwikkelde landen. Gedurende het laatste decennium verhoogde de bouwafval tot zeven keer de huishoudelijke afval, het meest in het gehele land. Gezien Peking in de toekomst 50 dorpen in de rand wil heropbouwen, zal de bouwafval nog toenermen. Verwacht wordt dat Pekings verstedelijking na de komende vijf jaar zal stabiliseren. Bij de stad wordt echter geargumenteerd dat de bouwafval geen gevaar oplevert en dat, wanneer de stortplaatsen vol zijn, er nadien weer een functie kan aan worden verleend. Vooraf zal uit de stortplaats alles worden gehaald dat geld waard is: plastiek, glas en metaal. De methodenstrijd over het afval gaat verder. De stortplaatsen zullen over enkele jaren echter vol zitten en de bevolking weigert verbrandingsovens.
