China telt 60.000 instellingen die cursussen aanbieden voor senioren. Vele ouderen zorgen voor kleinkinderen, maar een toenemend aantal senioren voelt de behoefte om bij te leren. Zo kunnen ze meepraten en meedoen met het moderne leven dat bijvoorbeeld het gebruik van de smartphone veronderstelt.
Het bijwonen van senioren leergangen is momenteel in zwang in China, dat snel ouder wordt. De 241 miljoen zestig plussers van eind 2017 zouden rond 2050 al met 487 miljoen zijn. Bovendien laat de groeiende welstand toe meer tijd te wijden aan opdoeding en cultuur: zelfs in de rurale gebieden werd afgelopen jaar 1,302 yuan per persoon besteed aan cultuur en ontspanning, het dubbele van in 1985. Vele senioren houden zich bezig met het opvoeden van de kleinkinderen maar de ‘empty nest’ ouderen voelen zich door het aanleren weer jong worden.
Sommigen starten echt vanuit de basisbegrippen, legt leraar Xin Yu van de Happy Seniors uit. Velen hebben een iPhone, maar gebruiken die enkel om te telefoneren. Sms’en laat staan scherpe foto’s nemen is er niet bij en moet dus aangeleerd worden. Volgens het schoolhoofd van Happy Seniors uit de provincie Hunan hebben sinds de opening in 2016 al meer dan 10.000 senior studenten de klassen bijgewoond in de 41 afdelingen in de provincie.
Volgens de China Association of Universities for the Aged telt China ongeveer 60.000 instellingen die les geven aan ouderen. Daarbij behoren instellingen die gesubsidieerd worden door de overheid en ook privé-instellingen zoals Happy Seniors. Het ontwikkelingsplan voor seniorenonderwijs 2016-2020 heeft elke grote stad opgedragen tenminste één onderwijsinstelling voor senioren te hebben. Bij de kleinere steden is het doel 50% en bij de dorpen ligt het streefcijfer op 30%.
De voorbije jaren rijzen de mahjong kamers in buurtgemeenschappen als paddenstoelen uit de grond. Stedelijke plantsoenen werden overrompeld door nanny danseressen en buurlanden zagen almaar meer grijsharige Chinese toeristen aankomen. De groeiende populariteit van het seniorenonderwijs laat veronderstellen dat de ouderen niet enkel beter opgevoed zijn, maar dat ook hun gezondheid en energie toeneemt. Last but not least de ‘empty nesters’ voelen zich niet meer alleen, maar zoeken actief socialisatie.
