De stad Shenzhen wil één miljoen door het bestuur gesubsidieerde huizen op de markt brengen voor de helft van de marktprijs. De huizen zijn er immers onbetaalbaar geworden voor gewone verdieners. Shenzhen kan zich dit permitteren omdat het veel minder dan andere steden afhankelijk is van inkomsten uit het verpachten van gronden.
Shenzhen was in 1987 de eerste stad in China die een openbaar bod uitschreef voor het verpachten van bouwgrond. Gedurende 20 jaar heeft de stad qua huisvesting de marktpolitiek van Hongkong gevolgd. Daar worden huizen immers als commerciële producten op de markt verkocht naast een uiterst beperkt aantal gesubsidieerde huizen voor de armste. Ondertussen werden de huizen in Shenzhen echter onbetaalbaar voor een modaal gezin en wordt er gespeculeerd met de aankoop van huizen. In 2018 namen door het bestuur gesubsidieerde huizen nauwelijks 20% in van de woningvoorraad. In Hongkong bedraagt dit cijfer 45% en het bedraagt zelfs 80% in Singapore. Wereldwijd is Shenzhen de vijfde meest dure stad geworden om in te leven, aldus CBRE dat berekende dat de huizenprijs er 726 $ kost per vierkante voet.
Nu wil Shenzhen andermaal het initiatief nemen, maar in omgekeerde richting. De stad laat zich voortaan inspireren door Singapore dat meer toegankelijke woningen wil aanbieden aan de gemiddelde verdieners, aldus senior economist Li Yujia bij Real Estate Assessment and Development Onderzoek Centre Shenzhen een onderzoeksafdeling van het bestuur. Vorig jaar beloofde het bestuur om tegen 2035 1,7 miljoen huizen aan te zullen bieden waarvan 60% zullen worden gesubsidieerd. De betoelaagde huizen zullen onderverdeeld worden in drie delen: publieke huurwoningen, die gehuurd kunnen worden voor 30% van de marktprijs; toegankelijke woningen voor de helft van de prijs en andere huizen die tot 60 % van de markthuur geprijsd worden aldus nog Li. Shenzhen wil immers haar geschoolde werkers niet verliezen want anders zou de economische motor aan kracht verliezen.
Dat Shenzhen het voorbeeld van Singapore neemt, wordt beschouwd als het ingaan op Xi Jinpings opvatting dat huizenbouw dient om in te leven en niet om te speculeren. Ook de Hongkong CE Carrie Lam heeft het model van Singapore aangeprezen als een inspiratie model voor haar administratie. Experts menen dat Shenzhen welvarend genoeg is om te kunnen pionieren met een nieuw model van sociale huisvesting. Prof Gan Li bij de Southwestern University of Finance and Economics in Chengdu merkt op dat Shenzhen maar een vijfde haalt uit opbrengsten van het verpachten van gronden. In vergelijking met Beijing bedraagt de 45 miljard yuan één vierde. Ook beschikt Shenzhen niet over een omvangrijke grondenbank.
Bron: SCMP
Gelijkaardige initiatieven vind je ook sinds enkele jaren terug in Peking en Shanghai. Het is allemaal niet zo nieuw (gesubsidieerde koopwoningen en huurwoningen). Eigenlijk zijn die woningen helemaal niet bedoeld voor de armsten, maar voor de iets minder gegoede bewoners van de stad zelf (hukou) (lage middenklasse) of nieuw hoogopgeleid talent uit andere provincies (de competitie om talent, dat door hoge huurprijzen zou kunnen afgeschrikt worden). Met de echt arme arbeidsmigranten wordt in de plannen geen rekening gehouden.
Geweldig huizen geven aan arme stadsbewoners voor een zeer lage prijs met een stad hukou. En deze mensen maken waarschijnlijk later misbruik ervan door het onderverhuren voor een zeer hoge prijs aan arme migranten. Daarom hebt je bij sommige flat een gezichtsherkening scanner nu.