De Chinese groei vertraagt. Gaan we naar een ‘soft landing’ op de geplande 7,5% of een harde crash?
Er zijn ernstige aanwijzingen dat de groei vertraagt. De voorlopige HSBC PMI voor mei komt uit op 49,6. Een index beneden 50 wijst op een krimpende economie. Meteen reageerden een aantal beurzen negatief. De Financial Times kopte paniekerig: “Chinese fabrieksproductie op laagste peil in zeven maanden”. Een zeldzaam zware flater voor een gerenommeerde krant. Want wat zeggen de cijfers echt? De index, die in april nog op 50,4 stond, dook voor het eerst in zeven maand onder 50; dit cijfer drukt de verwachtingen van de aankoopdirecteuren uit. Een subindex van de nieuwe bestellingen kwam op 49,5 uit, en dat was het laagste peil sinds zeven maanden. Dit zijn aanwijzingen dat de groei op korte termijn vertraagt , meer niet. Bovendien is de HSBC index gebaseerd op een steekproef met een oververtegenwoordiging van kmo’s. In het verleden zijn de reële economische cijfers, waarin meer grote bedrijven zitten, achteraf altijd beter gebleken. Van een vergelijking van de huidige fabrieksproductie met zeven maanden geleden is bij deze indexen helemaal geen sprake. De foute berichtgeving van de Financial Times is door tientallen publicaties wereldwijd letterlijk overgenomen. Op de eigen site van de krant is het artikel intussen aangepast.
Qu Hongbin, chief China economist van HSBC wijst erop dat de subindex voor uitvoerbestellingen licht onder 50 daalde, doordat naast de zwakke opleving in de VS en de crisis in de EU ook Taiwan en Zuid-Korea het eerder zwak deden. De binnenlandse markt kon dit onvoldoende compenseren.
De officiële doelstelling voor economische groei dit jaar is 7,5%. Buitenlandse analisten voorspelden tot nog toe een ietwat hogere groei van 8% maar sommigen hebben begin mei hun cijfer naar beneden bijgesteld. Zo houdt Bank of America-Merrill Lynch het nu op 7,6%.
Bij de maandelijkse enquête van BofA Merrill Lynch in april vond 25% van de ondervraagde investeerders een mogelijks sterk vertraagde groei van de Chinese economie hun belangrijkste zorg; nog 29% maakt zich meest zorgen over de Europese schuldencrisis, minder dan bij vorige peilingen. Er is dan ook een neiging om terug meer in Europese aandelen dan in groeilanden te investeren. Er werden 231 beurshandelaars die in totaal 661 miljard dollar activa beheren ondervraagd. Maar hoe (on)waarschijnlijk is een ‘harde landing’?
Het meest geciteerde rampscenario vertrekt van de totale schuld van alle overheden en bedrijven samen. Die zou een stuk hoger liggen dan de officiële cijfers van de schuld van de centrale overheid en de leningen van banken aan bedrijven. Indien men de weinig transparante schulden van lokale overheden erbij telt plus de vele schulden van bedrijven uit andere bronnen dan bankleningen (obligaties, privéleningen, beleggingsfondsen) zou men in totaal aan 200% van het bnp komen. Dat is overigens naar internationale normen niet echt veel. Maar in een rampscenario zou een daling van de economische groei door een verminderde uitvoer op een bepaald moment kunnen leiden tot het niet meer kunnen terugbetalen van schulden, en dan via een sneeuwbaleffect de hele economie meesleuren. Een financiële crisis ‘op zijn Chinees’. Maar bestaat er echt een risico dat de overheid de controle over de hefbomen van de economie verliest?
Het China Securities Journal overgenomen door Reuters citeert een uitspraak van premier Li. Die verklaarde dat de Chinese economie met zware tegenwind en onzekerheid kampt. De regering heeft maar weinig manoeuvreerruimteom door stimuleringsmaatregelen de economie aan te zwengelen. “Indien er te veel gerekend wordt op overheidsmaatregelen en overheidspolitiek om de groei aan te wakkeren dan is dit niet alleen niet vol te houden, maar het zou ook nieuwe problemen en risico’s kunnen meebrengen”, zei Li volgens het blad tijdens een bijeenkomst van het kernkabinet op 13 mei, toen uit de cijfers voor april bleek dat de groei van de industriële productie en -investeringen lager uitkwam dan verwacht. Sommige buitenlandse investeerders hoopten dat China nu de kraan van de overheidssubsidies wijd zou openzetten; niet dus. Analisten denken dat de regering slechts zal tussenkomen indien mocht blijken dat de groei in de komende maanden verder vertraagt. De regering zoekt een evenwicht te bewaren tussen de korte termijn – aanzwengelen van de groei door meer geld in de economie te pompen- en de langere termijn -minder afhankelijkheid van onzekere uitvoer door het hervormen van de economie naar meer binnenlands verbruik en minder investeringen.
(bronnen: Caijing, Guardian, Financial Times )
.
