Solidariteit, ook met China?

Afgelopen weekend kon je opnieuw naar het kleur- en leerrijke ‘festival van de Solidariteit’, ManiFiesta. Als vrienden van China en belangstellende bezoekers waren we erbij. Daarnaast brachten we de media van de Vriendschapsvereniging België-China in beeld met een informatiepunt.

solidariteit
v.l.n.r. Vijay Prashad, Bert De Belder (moderator), Isabelle Vanbrabant (INTAL) en Carlos Martinez

Volgens de organisatoren ‘Geneeskunde voor het Volk’, het blad Solidair, en volgens veel deelnemers was deze 11e ManiFiesta een top-editie.

Top!

Met 15500 bezoekers hebben ze zeker een punt. ManiFiesta is een krachtige (en prachtige) demonstratie van solidariteit tussen de gemeenschappen en de verschillende bevolkingsgroepen in België, samenwerking tussen de vakbonden en tussen allerlei sociale organisaties. ManiFiesta heeft altijd een internationalistisch karakter, dat was zo vanaf het begin. Ook hiermee voert solidariteit op dit festival de boventoon. De vriendschap en samenwerking met derdewereldlanden, activisten van over de hele wereld voor een rechtvaardige samenleving en voor vrede lopen als kleurrijke draden door het hele programma.

‘A new cold war, no way!’

Uiteraard kwam tijdens een aantal evenementen dus ook China ter sprake, in debatten en conferenties met veelzeggende titels zoals ‘Dekoloniseer de Internationale Solidariteit’, ‘De NAVO, behoeder van de vrede?’, ‘Amerikaans imperialisme vandaag’ of ‘Het einde van de dominantie van de dollar’. Het meest uitgesproken was dat het geval in het debat ‘Een nieuwe koude oorlog, no way!’. Daar zaten oprichters en prominente woordvoerders van No Cold War (against China) zoals Carlos Martinez en Vijay Prashad in het panel. Verder was Radhika Desai het middelpunt van een aantal evenementen en ook zij is (onder meer) bekend om haar rol in No Cold War, een coalitie die er zich voor uitspreekt dat ‘China en de VS hun betrekkingen baseren op wederzijdse dialoog en zich concentreren op de gemeenschappelijke problemen van de mensheid’.

Komen de Chinezen weer?

Persoonlijk vonden wij het jammer dat er dit jaar geen Chinese gasten als sprekers waren uitgenodigd (een gevolg van de reisbeperkingen tgv COVID-19?) en dat er geen debat was dat exclusief of in de eerste plaats over China ging, wat bij eerdere ManiFiesta’s wel op het programma stond. De opvallende bijdragen van Radhika Desai, Carlos Martinez en Vijay Prashad en anderen die geen geheim maken van hun anti-imperialistische solidariteit met en vriendschap voor de Volksrepubliek China maakte dit wel in hoge mate goed.

Dringend info gevraagd

Van de gesprekken met medebezoekers aan ons informatiepunt op de ManiFiesta-boekenbeurs en tijdens onze tochten over het terrein leerden we ook een en ander. Onder overtuigde en actieve internationalistische burgers leeft blijkbaar een zekere en groeiende sympathie voor de verwezenlijkingen van het grote, opkomende derdewereldland China. Toch blijven er ook veel aarzelingen en vragen. Mensen die wij spraken zijn er zich van bewust dat westerlingen enerzijds nog zeer weinig weten over het reusachtige en complexe China.

‘Nieuwe feiten’

Zij beseffen anderzijds de noodzaak om tegenover de vijandige berichtgeving over China en de imperialistische propaganda een alternatief en geloofwaardig verhaal te brengen, zoals Vijay Prashad adviseert. Een paar voorbeelden: hoe groot is het besef bij onze publieke opinie van de historische prestatie die China met zijn armoedebestrijding heeft geleverd, iets wat Carlos Martinez sterk benadrukt? Wie weet dat de theorie over de Chinese schuldenval een mythe is zoals twee Amerikaanse experts in The Atlantic hebben aangetoond (in een artikel dat tijdens het ManiFiesta-debat over imperialisme ter lezing werd aanbevolen door Vijay Prashad en dat is vertaald op ChinaSquare)? Is er wel genoeg belangstelling voor de Chinese internationale financiële initiatieven die aan de Derde Wereld, maar ook aan Europa, alternatieve financieringsbronnen bieden die het dollarsysteem gewoonweg niet kan geven, zoals Radhika Desai stelt?

Alternatieve media

Uiteraard was dat alles voor ons een stimulans om reclame te maken voor China Vandaag en ChinaSquare.be, media van de Vriendschapsvereniging die proberen het gemis aan informatie goed te maken en de berichtgeving en meningsvorming meer in evenwicht te brengen met ‘nieuwe feiten’ die doorgaans onbekend zijn. Overigens staan wij hierin niet alleen. Een beweging zoals Intal en het tijdschrift Lava, die de hierboven genoemde experts van No Cold War hadden uitgenodigd, en media zoals Vrede en DeWereldMorgen laten ook andere kanten van de werkelijkheid zien en verschillende meningen horen, onder meer over China. En nog: een overtuigende stem uit Azië die volgens bezoekers van ManiFiesta met wie we spraken meer aandacht verdient, is die van de Singaporese publieke intellectueel Kishore Mahbubani.

‘No Cold War’ ja, maar hoe?

Een discussiepunt dat even werd aangeraakt op ManiFiesta was de vraag of je je kunt verzetten tegen de nieuwe koude oorlog zonder meteen een verdediger of een fan van China te zijn. Natuurlijk kun je kritische vragen stellen bij het beleid van de Chinese regering en bij bepaalde verschijnselen in de actuele Chinese maatschappij en volgens sommigen moet je dat vooral blijven doen. De woordvoerders van (onder andere) No Cold War op ManiFiesta konden hard maken dat China niet alleen sterk gekant blijft tegen dominantie en ook zelf niet naar dominantie streeft, maar consequent vasthoudt aan de politiek van vreedzame co-existentie. Het is mogelijk en nodig in een wereld waarin oorlog de belangen van de wereldbevolking grote schade toebrengt een breed front voor vrede te vormen. Diegenen die hun twijfels inzake China behouden kunnen hopelijk over de streep getrokken worden, omdat ook zij er niet omheen kunnen dat verwezenlijkingen zoals de uitroeiing van de armoede, het Chinese klimaatbeleid en de strijd tegen de COVID-19 pandemie bewonderenswaardig positief en tegelijk gunstig zijn voor de hele wereld. Bovendien zou de economische variant van de koude oorlog, de zogenaamde ‘decoupling‘ of ontkoppeling van de Amerikaanse, Europese en Chinese economische systemen, voor de zakenwereld een zware slag zijn en voor de gewone mensen een ramp op het gebied van inkomen en werk.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *