Jenny Clegg is van mening dat het bestuderen van de Volksrepubliek, zijn geschiedenis en zijn politiek vandaag, klaarheid zal scheppen in hoe de vredesbeweging en Links zich kan opstellen in de huidige turbulente wereldsituatie.
Multipolariteit is een term die je steeds vaker hoort, maar de betekenis ervan en de rol van China erin wordt niet goed of in brede kring begrepen, ook niet ter linkerzijde.
Over BRICS+ zijn de meningen sterk verdeeld: is het een reus op lemen voeten of vormt het een serieuze uitdaging voor de hegemonie van het Westen? Jenny Clegg schreef eerder over het belang van BRICS voor de wereldvrede. In het volgende stuk gaat ze in op uitingen van twijfel over deze landenclub.
Xi Jinping heeft zijn tour in Zuid-Amerika op passende wijze afgerond in het grootste derdewereldland van het westelijk halfrond. Daar vierde hij samen met president Luiz Inacio Lula da Silva de 50e verjaardag van de diplomatieke betrekkingen tussen China en Brazilië.
De BRICS-conferentie is afgelopen. Het evenement is beslist opgevallen. Wat er concreet uitgekomen is en buiten de schijnwerpers is afgesproken blijft vooralsnog vaag, maar zal de komende maanden en zelfs jaren duidelijk worden. Xi Jinping liet een terecht gematigd optimisme zien.
Dezer dagen gaat een belangrijke BRICS-top door in Rusland. Nu de dreiging van een grote oorlog op ons lijkt af te komen is het belangrijk om het juiste verband te zien tussen multipolariteit, waarbij de macht minder gecentraliseerd is, de opkomst van het Mondiale Zuiden, de BRICS en de rol van China daarin.
China en India hebben een akkoord bereikt dat moet leiden tot de-escalatie langs de feitelijke bestandslijn tussen beide landen. Het wordt bekend gemaakt vlak voor de belangrijke top van de BRICS, waarvan beide landen de zwaargewichten zijn.
Tijdens zijn kiescampagne verwierp de nieuwe Argentijnse president Milei sterke economische banden met China. Intussen blijkt hij in stilte een bocht te nemen.
In het jaar dat beide landen hun 50-jarig jubileum vieren hebben Chinese landbouwbedrijven de samenwerking met Braziliaanse tegenhangers geïntensiveerd door middel van fusies en overnames. Dit weerspiegelt de nauwere economische betrekkingen, maar is voor China ook een noodzaak om de voedselvoorziening veilig te stellen en te diversifiëren.
Vormen de BRICS een nieuwe versie van de beweging van niet-gebonden landen? Maken enthousiaste supporters ervan zich geen illusies over de samenhang, de kracht en de doelstellingen van dat samenwerkingsverband? En wat met BRICS en China, de C in het letterwoord?
