Dit jaar vieren China en Vietnam de 75e verjaardag van hun diplomatieke betrekkingen. Het jubileum is aanleiding voor allerlei bijeenkomsten en feestelijkheden, met een duidelijk actuele politieke ondertoon.
Een persoonlijke visie op het Chinese socialisme van een klassiek geschoold westers marxist.
Carlos Martinez presenteerde tijdens Wereldforum voor socialisme in Beijing zijn boek The East is Still Red – Chinese Socialism in the 21st Century en legde uit waarom hij het heeft geschreven.
Onlangs verklaarde een politicus: ‘Ik wil geen communisme zoals in China en Rusland, maar wel een socialisme 2.0 waarin de noden van de mensen centraal staan’. Chinasquare is geen politieke beweging, maar heeft wel als taak het socialistische China aan de buitenwereld uit te leggen. Daarom vecht ik deze uitspraak niet direct aan, maar illustreer ik aan de hand van een concrete casus hoe China leidend is in het aanpassen van het socialisme aan de veranderende wereld.
Wat is het geheim van de decennialange spectaculaire groei van de Chinese economie, waarom is die groei een goede zaak en hoe kan Europa daar het beste op reageren?
Vormen de BRICS een nieuwe versie van de beweging van niet-gebonden landen? Maken enthousiaste supporters ervan zich geen illusies over de samenhang, de kracht en de doelstellingen van dat samenwerkingsverband? En wat met BRICS en China, de C in het letterwoord?
Een mijlpaal in de geschiedenis van het socialisme ging deze maand grotendeels onopgemerkt voorbij. De Volksrepubliek China bestaat nu langer dan de Sovjet-Unie.
Dit is een recensie van het boek ‘Socialism with Chinese Characteristics: A Guide for Foreigners’ van Roland Boer, een Marxistische filosoof die in Dalian, China verblijft. De recensie is van Tamara Prosic, Senior Researcher, School of Philosophical, Historical and International Studies, Monash University, Melbourne, Australië.
Cuba en China beroepen zich op het marxisme voor hun socialistische ontwikkeling. De Cubaanse ambassadeur in China heeft dat onderzocht.
Nanjie is een dorp onder de stad Luohe in de provincie Henan. Het dorp werd in de jaren tachtig in een record tijd een van de rijkste van China door een simpel product: instant noedels. Toch heeft het in de media de bijnaam ‘communistisch dorp’ gekregen.
