
Zaterdag 23/9 is onze tweede dag in Urumqi. De voormiddag besteden we aan het Museum van Xinjiang, de namiddag wordt cultureel.
Donderdag was de eerste dag van mijn achtdaagse trip in Xinjiang, georganiseerd door de State Council Information Office. Onze groep bestaat uit een twintigtal medewerkers aan media in landen langs de zijderoute. Buiten mijzelf, een Duitser, een Samoa en een verdwaalde Canadees allemaal Aziaten uit landen met significante islamitische groepen of meerderheden.
Het Chinese beleid in de regio Xinjiang blijft een gewild onderwerp in de westerse anti-China campagnes. Onlangs verscheen in de Neue Zürcher Zeitung een artikel van twee Duitse hoogleraren over hun ervaringen, opgedaan tijdens een zelf georganiseerd onderzoek, die dat beleid in een heel andere context plaatst.
Boeren in heel China gaan steeds meer over tot het kweken van voedsel in plaats van niet eetbare planten. Dit is een onderdeel van het Chinese beleid de voeding van mensen en vee veilig te stellen. Dit beleid blijkt ook een goed middel de schade van de westerse handelsbeperkingen jegens Xinjiang te verminderen.
Terwijl sommigen in de VS en Europa pogingen doen om zich economisch van China te isoleren ontwikkelen de handelsrelaties van China met de rest van de wereld zich snel. Twee voorbeelden: de handelsbeurs van Xinjiang bloeit ondanks de Amerikaanse boycot. En het Chinese RCEP krijgt vaart terwijl het Amerikaanse IPEF slabakt