Veel studenten die terugkeren met een diploma van een buitenlandse universiteit, komen bedrogen uit. Ze vinden moeilijk een gepaste baan.
Studeren in het buitenland kost al gauw 200.000 yuan (25.000 euro) per jaar. Terugkerende studenten hopen dan ook met hun buitenlandse kennis een goedbetaalde baan te vinden, minstens 10.000 yuan (2.500 euro) per maand, om hun investering te kunnen terugverdienen. Maar uit interviews met het humanresourcesmanagement van bedrijven blijkt dat ze personen met een Chinees en met een buitenlands diploma gelijk behandelen: ze kijken naar hun geschiktheid voor de baan. Wie is teruggekeerd met een buitenlands diploma is niet altijd de beste kandidaat.
Velen onder hen halen hun neus op voor een laag beginnersloon van bijvoorbeeld 3.000 yuan per maand. Wanneer ze dan een baan aannemen maken ze zich vaak weinig geliefd bij de collega’s omdat ze op alles kritiek hebben en de werkomgeving in het Westen altijd beter vinden.
Een verhaal van twee soorten studenten
Tussen 1978 en 2012 vertrokken 2,64 miljoen Chinese studenten naar het buitenland. Van hen is 90% weggegaan zonder studiebeurs. Tussen 2007 en 2011 nam hun aantal telkens toe met meer dan 20%. In de voorbije 5 jaar kwamen er 800.000 terug. De Chinese studenten in het buitenland vallen uiteen in twee groepen: diegenen die gaan om een beter diploma te verwerven, en diegenen die in het buitenland een diploma willen halen omdat ze niet genoeg talent hebben om dat in China te doen. De eerste groep kan aan buitenlandse topuniversiteiten inderdaad veel waardevolle kennis verwerven. Maar de leden van de tweede groep ontdekken dat ze aan hun buitenlandse diploma eigenlijk niet veel hebben op de huidige Chinese arbeidsmarkt. Door schade en schande worden ze dan wat realistischer. Zo citeert China.org.cn het voorbeeld van een teruggekeerde studente die afdelingshoofd in een vijfsterrenhotel wilde worden. Ze solliciteerde en was de enige met buitenlandse ervaring. Toch kreeg ze de baan niet. Het hotel verkoos een plaatselijke gediplomeerde die begonnen was als portier en receptionist. De studente weigerde dit soort startbaan te aanvaarden. Tot ze ontdekte dat het in alle grote hotels hetzelfde liedje was en ze uiteindelijk wel een eenvoudiger baantje moest aannemen, vooraleer ze kon doorgroeien tot afdelingshoofd.
Bron: China.org.cn