De overheid in Karamay, een stad in Xinjiang, verbiedt vijf groepen van mensen met een bepaalde kledij om het openbaar vervoer te nemen. Het verbod duurt tot 20 augustus, tijdens een massaal sportevenement dat op die datum eindigt. Het is een van de maatregelen om de orde drie weken lang streng te handhaven.
De vijf soorten kledij of uiterlijke tekenen waarmee burgers een tijdlang niet op de bus mogen zijn: hoofddoeken, sluiers, boerka’s, kleren met het symbool van de halve maan en de ster (zoals in de Turkse vlag) en lange baarden (met de specificatie ‘bij jonge mannen’). De regel geldt enkel voor het openbaar vervoer, dus niet voor de openbare weg. Tijdens het sportfeest zullen stadswachten ook extra waakzaam zijn, af en toe tassencontroles uitvoeren en strenger optreden tegen vormen van wangedrag zoals ‘oversteken door rood of springen over vangrails’. Passagiers van het openbaar vervoer wordt gevraagd hun plaats af te staan aan bejaarden, gehandicapten en zwangere vrouwen. ‘Alle maatregelen zijn bedoeld om de orde te handhaven en te zorgen voor de veiligheid en de eigendommen van de burgers van alle bevolkingsgroepen’. Voor de aankondiging van dit alles heeft de gemeentelijke overheid van Karamay beroep gedaan op de officiële krant de Karamay Daily. Het bericht heeft aandacht getrokken in de rest van China. Op de sociale media zijn de reacties verdeeld tussen spot, begrip, verontwaardiging.
Vrees voor aanslagen
Kennelijk vreest de gemeente Karamay voor aanslagen of onrust tijdens het sportfeest. De overheid zegt het niet letterlijk maar de kledingvoorschriften zijn natuurlijk gericht op uiterlijke kenmerken van een stroming binnen de moslimgemeenschap en onder de Oeigoeren (waarvan de meesten moslims zijn). Of er van die groep een verhoogd veiligheidsrisico uitgaat is ook niet duidelijk gemaakt. De vraag kan natuurlijk worden gesteld of mensen die een aanslag willen plegen zich zo openlijk zullen manifesteren, maar daar staat tegenover dat geweldplegers het afgelopen jaar ook wel demonstratief herkenbaar zijn opgetreden. Een andere vraag die naar voren komt is of de discriminerende maatregel, hoe tijdelijk ook, niet juist Oeigoeren en andere moslims zal vervreemden van het bestuur van Karamay en misschien van andere bevolkingsgroepen. Dezelfde twijfel was er over de wijsheid van het selectieve verbod om zich aan de ramadan te houden (ook op bepaalde plaatsen en voor specifieke groepen).
Karamay – Ürümqi
Karamay is een stad in Xinjiang, niet ver van de grens m
et Kazachstan, en 400 km ten westen van de hoofdstad Ürümqi, waarmee het sinds kort een treinverbinding heeft. Schattingen van het aantal inwoners lopen uiteen van 290.000 in 2002 (Wikipedia) tot 450.000 in 2012 (farwestchina.com).
De stad is rijk (sommigen noemen het de ‘rijkste stad van China’) dank zij de oliewinning waarvan de baten eerlijk verdeeld zouden zijn over de verschillende bevolkingsgroepen, 75 % Han-Chinezen en 25% Oeigoeren. In Xinjiang hebben extremisten de afgelopen maanden aanslagen gepleegd met messen, bijlen, explosieven waarbij opvallend veel burgers op publieke plaatsen werden aangevallen. Vorige week nog was er een terreuractie in Kashgar. De aanslagen op een markt en een busstation in Ürümqi liggen nog vers in het geheugen.
Bronnen: BBC, SCMP, china.com,
Suikerfeest, einde van de ramadan, ook in Xinjiang 2014
het openbare vervoer is dat een privé bedrijf of een staat
bedrijf? moet even weten want Nederland bus bedrijf wil een verbod op leggen op boerka. en ze zijn privé bedrijf nu.