De stijgende Chinese vraag naar vlees en dus ook veevoer zullen cruciaal zijn in de toekomstige globale wereldhandel. Verwacht wordt dat de Chinese import van veevoer tegen 2050 35 maal stijgt. Het Chinees soeverein Fonds CIC verlegt haar klemtoon naar de agribusiness.
De wereld werd wakker voor het vleesprobleem op het ogenblik dat de grootste Chinese producent van varkensvlees Shuanghui International (nu bekend als WH Groep) het Amerikaanse Smithfield Foods opkocht voor $ 4,7 miljard. Deze week telde de Chinese groep Bright Food $ 960 miljoen neer voor een meerderheidsaandeel in de Israëlische groep Tnuva Food Industries die 7 van de 10 bekendste voedselmerken controleert in dat land. Bright Food kocht zich in 2012 al in voor 60% bij het Britse Weetabix. Wat staat er te gebeuren?
China produceert momenteel al het vlees dat het land nodig heeft, maar zit daarmee op de grens van wat het milieu aankan. De productie van varkens, gevogelte en rundvlees steeg van 20 miljoen ton in 1986 tot meer dan 70 miljoen ton volgens het US Department of Agriculture’s Economic Research Service (USDA) dat tegen 2023-24 zelfs 90 miljoen ton voorspelt. Voorts veroorzaakt de kleinste verandering in het Chinese verbruikspatroon een tsunami-effect in het buitenland. 2 % verschuiving in het verbruik van varken is een een tiende van de Amerikaanse markt en betekent drie maal de Australische varkensproductie, berekende Asia directeur Voeding & agribusiness bij de National Australia Bank Patrick Vizzone. Volgens hem zal China van nu tot 2050 instaan voor meer dan 40% van de toenemende vraag naar voedsel in de wereld. Hij ziet bijgevolg de import van Chinees vlees 35 maal stijgen tot $ 4150 miljard in 2050.
Veevoer
Gezien dat voor 1 kilo vlees te produceren, 3 kg veevoer nodig is, zal dit ernstige implicaties hebben voor het nodige mais en de sojabonen als veevoer. Volgens de USDA zal China tegen 2023/24 70 % van de wereldvoorraad aan sojabonen 
nodig hebben, terwijl de invoer van mais tegen die tijd zou stijgen tot 22 miljoen ton of 40 % van de toenemende vraag in het komend decennium. De USDA verwacht dat China de grootste invoerder wordt van mais. Vizzione verwoordt het zo: “Het wordt wegens diverse factoren als hogere kosten, milieureglementen en beperkte hulpmiddelen alsmaar duurder om vlees in China te produceren en dit maakt invoer aantrekkelijker”.
De South China Morning Post rapporteerde dan ook op 30 april dat het Chinese soeverein Fonds CIC nu meer op zoek is naar investeringen in buitenlandse agribusiness, terwijl dit vroeger grondstoffen en vastgoed waren. China heeft al voor $ 1,38 miljard in de Australische landbouw geïnvesteerd, maar voor elke aangekondigde deal zitten er meerdere in de pijplijn. Het meeste interesse geniet het rundvlees dat van 3% van de Australische uitvoer in 2012, steeg tot 20% eind vorig jaar. Naar verwachting zullen vooral de markten van granen in de toekomst de weerslag ondervinden. Dat bovenstaand probleem geen “ver van mijn bed show” is, bewijst de uitvoer door Westvlees sinds begin vorig jaar van “vijfde kwartieren” van varkens, wat neerkomt op de uitvoer van slachtafval dat het Westvlaams bedrijf niet meer kwijt kon in Frankrijk.
Bron: SCMP
