UNESCO erkent Hoh Xil en Gulangyu als werelderfgoed

De UNESCO heeft de vulkanische bergregio Hoh Xil in het noordwesten van het Qinghai-Tibetaans plateau ingeschreven op de lijst van werelderfgoed. De helft van het gebied was al sinds 1995 door de Chinese overheid als natuurreservaat beschermd. Ook het eiland Gulangyu naast Xiamen krijgt dit voorrecht. Het toeristisch eiland zonder auto’s of fietsen telt 931 waardevolle gebouwen van diverse nationaliteiten waarbij ook Nederlandse.

Hoh Xil of KeKexili (Mongools voor Blauwe Bergrug) is een uiterst dun bevolkte regio in het noordwestelijk deel van het Qinghai-Tibetaans Plateau. Het is een vulkanische regio met een oppervlakte van 83.000 km² en een gemiddelde hoogte van 4.800 meter. 45.000 km² van de Hoh Xil werd in 1995 door de Chinese overheid beschermd als een natuurreservaat. Niettegenstaande het harde klimaat, is Hoh Xil de habitat van meer dan 230 soorten wilde fauna, waarvan er 20 in China beschermd zijn: daaronder de wilde jak, de Mongoolse wilde ezel, het witliphert, de bruine beer en de bedreigde Tibetaanse antilope. Het grote aantal aanwezige zwartlipfluithazen zijn voeding voor de bruine beren, aldus de Wikipedia.
Vorige week werd Hoh Xil door de UNESCO op de lijst geplaatst van Werelderfgoed. Het is daarmee het 51-ste Chinese item op de lijst. Volgens secretaris generaal Du Yue van National Commission of China for UNESCO wordt Hoh Xil gekarakteriseerd door drie grote kenmerken. Vooreerst bevindt de site zich met 4000 meter op grote hoogte en is het een zeldzaam plateau met een speciaal ecosysteem, unieke planten en dieren. Ten tweede maakt de uitgestrektheid van het gebied dit een van de grootste op de lijst van het werelderfgoed. Ten derde wijst Du op de bescherming door de Chinese overheid.

Vicegouverneur Han Jianhua van de provincie Qianhai meldt dat de provincie een verbintenis aangaat om het milieu erfgoed te beschermen volgens de strikte vereisten van de Protection of the World Cultural and Natural Heritage.” Merkwaardig is dat zgn. pro-Tibet groepen de erkenning proberen te politiseren. Volgens International Campaign for Tibet werkt de erkenning door de UNESCO de ambitieuze Chinese politiek in de hand en zou deze onder meer de verhuis inhouden van Tibetaanse nomaden uit hun grond.
China heeft miljarden dollars gespendeerd in de herhuisvesting van de Tibetaanse herders. Beijing beweert dat deze politiek de levensstandaard van de nomaden wil verbeteren en markten wil creëren voor hun veestapel en voor de traditionele kruiden-geneesmiddelen die ze verzamelen. Tezelfdertijd wordt het milieu op het dak van de wereld beschermd. De afgevaardigde van China zei vrijdag volgens het Poolse nieuwsagentschap PAP dat Beijing nooit zal overgaan tot verplichte herhuisvesting van de bewoners in Hoh Xil.

Gulangyu

Ook het eiland Gulangyu dat zich op 5 minuten varen van Xiamen bevindt, werd aanvaard als wereldpatrimonium meer bepaald als uitzonderlijk voorbeeld van culturele fusie. Het eiland is maar 2 km2 groot, telt 20.000 bewoners, maar trekt jaarlijks 10 miljoen toeristen. Na de eerste opiumoorlog en het Verdrag van Nanking van 1842 kwam het eiland in handen van niet-Chinezen. Vanaf ongeveer 1860 kwamen er veel Europeanen en rijke Chinezen wonen. In 1902 werd het eiland uitgeroepen tot een internationale nederzetting voor Europeanen en Aziaten. Dertien landen hadden op het eiland een consulaat, waaronder de Verenigde Staten, Nederland, Engeland, Frankrijk en Japan.

Het eiland ademt een Zuid-Europese sfeer met zijn smalle straatjes en elegante  koloniale huizen. In 1926 bezocht de Nederlandse scheepsarts en schrijver J. Slauerhoff het eiland dat hij in het tijdschrift Het Indische Leven beschreef en waarover hij ook een gedicht maakte.  Auto’s of fietsen zijn op het eiland verboden. Alles bevindt zich echter op loopafstand.
Te Krakau heeft de UNESCO ook een deel van het Zoniënwoud rond Brussel op de lijst van het werelderfgoed geplaatst.
Bronnen: Wikipedia, Global Times, SCMP