China doet niet mee aan de wereldbeker voetbal in Rusland, maar de Chinezen volgen de wedstrijden met veel passie. China zou graag zelf een grote voetbalnatie worden. In 2050 wil het aan de top staan.
In China werd een soort voorloper van voetbal al gespeeld in de derde eeuw voor Christus. De nationale mannenploeg staat vandaag echter slechts 75ste geklasseerd in de wereld. De Chinese vrouwenploeg doet het heel wat beter.
Maakt China kans om ooit wereldkampioen te worden?
De vraag is interessant genoeg om academici aan te zetten er nogal speculatieve theorieën over te ontwikkelen.
Economist Stefan Szymanski van de University of Michigan heeft meegeschreven aan het boek Soccernomics. Hij vergelijkt sportteams met bedrijven, met inputs en output en al dan niet grote successen.
In een nieuwe paper die hij samen met de economist Melanie Krause publiceert, bekijkt hij internationale voetbalcompetities vanuit de economische theorie van de convergentie. Die theorie stelt dat armere landen de meest succesvolle zakenmethoden van rijkere landen kunnen kopiëren en hen zo uiteindelijk kunnen inhalen.
Een analyse van de internationale voetbaluitslagen vanaf de jaren 1950 tot 2014 lijkt de theorie te bevestigen: overal worden zwakkere ploegen sterker. Zwakke nationale ploegen kunnen de meest succesvolle tactiek bestuderen, ze kunnen goede buitenlandse coaches inhuren, en de beste spelers aanmoedigen zich in sterke buitenlandse clubs te bekwamen. Meer mensen en meer rijkdom helpen daarbij. Dat is goed nieuws voor de kansen van China.
Een onbereikbaar doel?
Een tweede bevinding van de paper gaat over de invloed van regionale integratie. Zoals in de economie kom je makkelijker vooruit wanneer je sterkere buren hebt. Dat verklaart waarom in voetbal vooral zwakkere Europese en Zuid-Amerikaanse landenploegen zich konden verbeteren. Aziatische, Noord-Amerikaanse of Afrikaanse teams raken niet zo snel vooruit.
De derde bevinding is ronduit slecht voor China. Er zijn in totaal nog maar acht landenploegen wereldkampioen geweest, en ze komen allemaal uit Europa of Zuid-Amerika. Zwakkere landenteams kunnen sterker worden, maar in voetbal bestaat iets analoogs aan de middle income trap van de economie. In de middengroep geraken lukt nog, bij de topgroep geraken blijkt heel moeilijk.
Specifiek over China denkt Szymanski dat de sportcultuur er te rigide is, met te weinig creativiteit, improvisatie en individualisme. Hij suggereert dat het buitenlandse topspelers zou moeten invoeren. Dat is wat een aantal Chinese topteams de voorbije jaren gedaan hebben, soms met een heel hoog prijskaartje.
Maar precies tegen deze strategie is de overheid recentelijk ingegaan; ze wil dat het geld vooral gaat naar het ontwikkelen van lokaal talent en minder naar buitenlanders. In 2016 werd een plan gelanceerd om de voetbalprestaties te verbeteren. Er zal meer geïnvesteerd worden in training, in de bouw van duizenden stadions en in het aansporen van jongeren om te voetballen. Volgens Szymanski is dat de verkeerde weg. Afwachten wie gelijk krijgt.
Hevige supporters
China zelf mag dan nog geen topploeg zijn, veel Chinezen zijn supporters voor een ploeg in de huidige wereldbeker. Men schat dat één miljard Chinezen naar de wedstrijden zullen kijken. Een politiestation in Nanjing riep via zijn weibo microblog bij wijze van grap supporters van Duitsland op geen zelfmoord te plegen na de eerste nederlaag van dat land.
Ongeveer 100.000 Chinezen zijn afgereisd naar Rusland. Een aantal Chinese bedrijven sponsort de wereldbeker. Daarbij de fabrikant van smartphones Vivo en het grote zuivelbedrijf Mengniu. En uiteraard zijn massa’s souvenirs en vlaggetjes ‘Made in China’.
Bekende en minder bekende gezichten
President Xi is de meest bekende voetballiefhebber. De website ‘Sixthtone’ stelt een aantal andere bekende en minder bekende Chinese voetbalfans voor.
Liu Jianhong is een 49-jarige online mediacommentator met anderhalf miljoen volgers op weibo. Hij geeft in een eigen talkshow commentaar bij de wedstrijden die online gestreamd worden en is een supporter voor Duitsland. Om een jonger publiek te trekken kruidt hij zijn commentaren met online slang. Zijn grootste probleem- en niet alleen het zijne- is de uitspraak van de namen van de buitenlandse spelers.
Fang Wenfei is sinds zijn kindertijd al een hevige fan van Liverpool en steunt dus Engeland. De nu 28-jarige leidt de Coach G Academy, een voetbalschool in Shanghai waar hij 400 lokale kinderen één keer per week traint.
Qu Wenshuo, in de media bekend als Yang Dingding is een 25-jarige voetbalcommentator in Beijing. Ze heeft 350.000 weibo-volgers. Normaal geeft ze commentaar bij op tv uitgezonden wedstrijden, en neemt interviews af van topspelers. Ze is nu in Rusland om video’s te maken voor Youku en Bilibili. Yang supportert voor Portugal. Ze vindt het belangrijk dat in het mannelijke voetbalwereldje ook vrouwen als commentator hun ‘mannetje’ kunnen staan.
Sun Zhidong supportert voor Duitsland. Hij is lid van de harde kern ‘De gevechtsgroep’ van de officiële supportersclub ‘Drakenteam’ van de Chinese nationale ploeg. De selectie voor die kern is erg streng. Hij leidt zelf ook de Helanshan fanclub, de supportersclub van de ploeg van de provincie Ningxia.
Qian Danlu supportert voor Argentinië. Ze is 23 jaar en een trouwe fan van de Shanghai Greenland Shenhua F.C, een topploeg van Shanghai. Vrouwelijke fans zijn er in de minderheid maar kunnen even enthousiast zijn als mannen. Ze vindt wel dat er in de Chinese stadia te veel controle is: spandoeken moeten goedgekeurd worden en ze beweert dat ook de leuzen van de supporters gecontroleerd worden.
Sheng Peng , beroepskeeper bij Beijing Renhe FC, is nog een supporter voor Duitsland. Hij is 29 en begon te voetballen op een middelbare sportschool. Daarna kwam hij direct bij zijn huidige club terecht. Om financiële redenen verhuisde die club naar verschillende steden in China vooraleer in Beijing te landen.
Bronnen: sixthtone, qz.com
https://qz.com/1314563/economic-theory-on-what-might-hold-china-back-from-being-a-soccer-superpower/
http://www.sixthtone.com/news/1002499/the-many-faces-of-chinas-soccer-fanatics
De vraag is kunnen Chinezen wel voetballen? Kijk naar het Franse team meeste speler komen uit een immigratie achtergrond. En heel veel Noord Afrikaanse team hebben een Franse speler die in Frankrijk zijn geboren. Blijkbaar mogen speler voor het land spelen waar hun ouders en grootouders vandaan komen. Dus het is niet alleen dat China geen 11 speler kunnen vinden uit 1,3 miljard Chinezen. Maar kan ook geen speler vinden uit de rest van de wereld met 2 en 3 generatie Chinese achtergrond. Ook nog speler uit Macau en Hong Kong mogen ook voor China spelen. Dus waar ligt het probleem.