Chen Weihua (OPINIE)
Chen Weihua*, journalist van de China Daily, spreekt op 17 september a.s. in drie van de tientallen evenementen van Manifiesta, het ‘festival van de solidariteit’.
Chen is één van de gasten op Manifiesta tegen wiens deelname een journalist van De Standaard een artikel schreef. Uit verschillende hoeken kwam er gepast bezwaar tegen de aanvallen in onvervalste Koude Oorlogsstijl waarmee dit stuk vol zat. ChinaSquare wil als gespecialiseerde website over China zijn lezers voorstellen om op Manifiesta in elk geval eens te gaan luisteren bij een van de events waar Chen Weihua een Chinese visie geeft. Met het onderstaande opiniestuk krijg je alvast een voorsmaakje.
Chen schreef zowat een jaar geleden het onderstaande opiniestuk, over de gevaarlijke propagandaoorlog tegen China. Het lijkt erop dat het stuk niet aan actualiteitswaarde heeft ingeboet. In elk geval de moeite waard om kennis van te nemen.
De auteur legt uit wat volgens hem de achtergronden zijn van de Amerikaanse propagandaoorlog tegen China. Hij uit ook zijn vrees voor de gevolgen van deze campagne. Het is niet moeilijk om parallellen te zien met standpunten en maatregelen van sommige Europese politici en opiniemakers.
Van Trump naar Biden
De propagandaoorlog tegen China escaleerde nadat de regering van Donald Trump de macht had overgenomen. Het offensief werd verder geïntensiveerd toen de regering Trump grootschalige handels-, technische en ideologische oorlogen tegen China lanceerde. Trump & Co maakten hiermee tientallen jaren van positief Amerikaans beleid ongedaan. De regering Biden heeft deze rampzalige politiek van Trump niet stopgezet, ondanks de kritiek die Joe Biden nog had toen hij zijn presidentiële campagne voerde. Hoewel er in de regering Biden veel functionarissen van de regering Obama zitten, lijkt het China-beleid van Biden meer op dat van Trump dan op dat van Obama. En daar hoort de meedogenloze propagandaoorlog tegen China bij.
Rivaliteit
De redenen voor de intensivering van de Amerikaanse propagandaoorlog zijn duidelijk. Washington beschouwt een snelgroeiend China als een uitdaging voor zijn leiderschap over de wereld. Ook is het succes van een land met een ander politiek systeem onaanvaardbaar voor politici in Washington, vooral wanneer het Amerikaanse systeem disfunctioneel lijkt te zijn geworden.
Racisme
Een andere reden is racisme, zoals Kiron Skinner, voormalig hoofd beleidsplanning van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, in 2019 liet blijken. Skinner had het over ‘een gevecht met een heel andere beschaving en een andere ideologie en de VS heeft dat niet eerder meegemaakt’ en ‘het is de eerste keer dat we een grote rivaal voor de macht tegenkomen die niet Kaukasisch is’. (noot van de vertaler: in de Verenigde Staten is de term Caucasian synoniem voor blank of Europees, zoals kijkers naar politiefilms en series weten). De VS heeft in de jaren tachtig echter wel uitlatingen gericht tegen Japan, toen het Oost-Aziatische bondgenoot zag als een economische bedreiging voor de VS.
Toen en nu
Met de heropleving van het McCarthyisme in de afgelopen jaren in de VS, lijkt de propagandaoorlog van de regering tegen China op die van de Koude Oorlog. Chinese bedrijven, die vroeger welkom waren in de VS, worden nu beschouwd als een bedreiging voor de nationale veiligheid. Chinese studenten en wetenschappers, waarvan de aanwezigheid werd geprezen voor het vergroten van de diversiteit in en het verhogen van de inkomsten van het Amerikaanse onderwijssysteem, worden er nu vaak van verdacht spionnen te zijn. Zelfs de Confucius-Instituten, die de Chinese taal, geschiedenis en cultuur onderwijzen, worden nu gezien als een bedreigende invloed in de VS Dit alles staat in schril contrast met de dagen van Obama toen Amerikaanse studenten werden aangemoedigd om Chinees te studeren in het kader van het ‘100.000 Strong’-initiative.
Media in de propagandaoorlog
Chinese nieuwsmedia ontsnappen ook niet aan de haatcampagne van de VS. Het lukte voormalig Amerikaans congreslid Dana Rohrabacher uit Californië jarenlang niet in om via haar wetsvoorstellen Chinese journalisten in de VS te laten aanpakken. Maar dat veranderde toen de regering Trump Chinese media dwong om zich te registreren als buitenlandse agenten onder een verouderde wet uit 1938. De VS hebben ook tientallen Chinese journalisten het land uitgezet en het verschrikkelijk moeilijk gemaakt voor degenen die in het land zijn gevestigd om hun visum te laten verlengen.
Het parcours van Pompeo
De voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo kan het meeste prat gaan op wapenfeiten in deze campagne. Net als de nazi-propagandaminister Joseph Goebbels gelooft ook hij dat wanneer je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, ze uiteindelijk als waarheid geloofd wordt.
Gewillig
Amerikaanse nieuwszenders zijn helaas een gewillige partner geworden in deze propagandaoorlog. De meesten geven er niet om feiten te controleren wanneer de desinformatie over China gaat, uit angst om aangevallen te worden omdat ze de kant van China kiezen in de nieuwe ‘politiek correcte’ atmosfeer van Washington.
Onwetend
De ernstige publieke onwetendheid over mondiale aangelegenheden heeft de Amerikaanse propagandaoorlog mogelijk gemaakt. Uit een studie van de Council on Foreign Relations, van 2016, onder jonge academici, bleek dat slechts 29 % slaagde met 66 % juiste antwoorden in een test voor mondiale aangelegenheden. Velen weten niet eens dat Indonesië een land is met een moslimmeerderheid.
Het grote risico
De Amerikaanse propagandaoorlog is extreem gevaarlijk. Het heeft al de kiemen van misverstanden en wantrouwen tussen de twee landen gezaaid, waardoor bilaterale en multilaterale samenwerking moeilijker wordt. Dat is vooral erg voor levensbelangrijke mondiale kwesties zoals klimaatverandering, nucleaire non-proliferatie en de COVID-19-pandemie. Het is hoog tijd dat de VS hun fouten rechtzetten door een einde te maken aan de handelsoorlog en de technische oorlog, evenals aan de propagandaoorlog tegen China.
Bronnen: China Daily, Friends of Socialist China,
* Chen Weihua is een Chinese journalist, momenteel werkzaam als EU-bureauchef van China Daily, een Engelstalige officiële krant, gericht op een internationaal publiek. Chen was eerder columnist, hoofdcorrespondent in Washington en plaatsvervangend redacteur van de Amerikaanse editie van China Daily. Hij studeerde internationale journalistiek en microbiologie aan de Universiteit Fudan (China) en journalistiek in de VS aan Stanford University , University of Hawaï at Manoa, en Macalester College Minnesota.
