(Opinie) Keith Lamb*
De Britse mediatoezichthouder Ofcom heeft op 4 februari de vergunning van het Engelstalige Chinese station CGTN ingetrokken. Hoe en waarom is dat gebeurd?
Eerst was de opgegeven reden dat de eigenaar van de licentie, Star China Media Limited (SCML), geen redactionele verantwoordelijkheid had. Het verzoek om de licentie dan over te dragen aan CGTN zelf werd echter ook geweigerd, want Ofcom verklaarde dat CGTN uiteindelijk onder zeggenschap staat van de Communistische Partij van China (CPC).
‘Vrije media’ in het VK?
De ironie wil dat Ofcom (The Office of Communications), rechtstreeks verantwoording verschuldigd is aan het Britse parlement. Dat wil volgens dezelfde logica zeggen dat het wordt gecontroleerd door de Britse regering. Hetzelfde geldt voor de Britse staatsomroep, de BBC, die wordt gefinancierd uit het geld van de Britse belastingbetaler.
En het is niet alleen die structurele relatie waarmee de overheid bij Britse mediakanalen invloed heeft op wat er in het nieuws komt. De Britse regering geeft ook dwingende directe aanbevelingen aan de media via ‘adviesberichten aan de media betreffende defensie- en veiligheid’ (Defense and Security Media Advisory Notices). Algemeen bekend als D-notices, leggen ze aan de media af en toe black-outs op voor inhoud die door de overheid als gevoelig wordt beschouwd.
Toegestane en verboden waarheden
Het punt is dat in een wereld van soevereine staten geen enkel medium volledig losgekoppeld kan worden van het politieke systeem van de staat. De intrekking van de CGTN-vergunning door Ofcom, die fundamenteel politiek gemotiveerd is, is natuurlijk een paradoxaal voorbeeld van deze waarheid.
Verschillen in culturele en historische achtergrond zorgen ervoor dat we de wereld vanuit verschillende invalshoeken bekijken. De waarheid van de een is de ongewenste vooringenomenheid van een ander. We kunnen ons dan verder alleen maar afvragen welke waarheden geloofwaardig zijn en wiens waarheden toegestaan zijn.
Een nobel streven
Als het over
objectiviteit gaat, geloof ik persoonlijk dat absolute objectiviteit onmogelijk
te bereiken is. Als mensen zijn we niet in staat tijd en ruimte te overstijgen.
Daarom zijn juist diegenen die hun inhoud verspreiden onder de vlag van
absolute objectiviteit de ultieme ware propagandisten. Onder hun ‘goddelijke
gedaante’ verliezen ze hun gevoel voor menselijkheid en raken hun standpunten
op drift in een wereld naar hun verbeelding.
Als we erkennen dat we allemaal beperkt zijn in de materiële wereld, mogen we
absolute objectiviteit en eerlijkheid nastreven, maar moeten we voor ogen
houden dat we dat onmogelijk kunnen bereiken. CGTN doet zijn best om vanuit
zijn eigen standpunt zijn objectieve en eerlijke invalshoek te geven op
nieuwsfeiten. Alleen al het feit dat de opvattingen van CGTN niet overeenkomen
met die van het westerse mediakoor, is iets om toe te juichen, niet om te
verachten. En dat is omdat we alleen door te kijken door de ogen van een ander
in staat zijn om de inherente gebreken bij onszelf te zien.
‘Manufactured consent’
CGTN doet echter meer dan alleen de Chinese kant van het verhaal laten zien. Het moet zich al te vaak bezighouden met het tegengaan van alle propaganda, verdraaiingen en leugens die de drievoudige bondgenootschap van westerse regeringen, media en ngo’s produceert.
De zorgvuldig samengestelde beweringen over genocide en slavenarbeid in Xinjiang, afkomstig van de National Endowment for Democracy (NED, door Washington gefinancierd) en het Australian Strategic Policy Institute (ASPI), betaald uit het budget van het militair-industrieel-complex, vallen hierbij in het oog. Deze vertekeningen van de werkelijkheid maken deel uit van een oneindige reeks pogingen van westerse elites om het politiek-economische systeem van China te ondermijnen. Zoiets doet CGTN beslist niet met westerse maatschappijsystemen. De meeste westerlingen zullen de beweringen die hierboven als voorbeeld zijn gegeven niet in twijfel trekken. Ongetwijfeld heeft het verhaal over genocide en slavenarbeid zo diep wortel geschoten dat wie er vragen bij stelt van een doodzonde wordt beticht.
Van propaganda tot waarheid
Bedenk echter dat een dergelijke collaboratie tussen staatsmedia in feite gemeengoed is. Ze hebben de beide Golfoorlogen gerechtvaardigd met leugens over wreedheden en ze blijven tot op de dag van vandaag het westerse imperialisme met dat soort verhalen verdedigen. Voor de meeste mensen is niet duidelijk dat het om propaganda gaat: de beste propaganda komt immers van alle kanten op je af, zodat ze waarheid wordt.
Als het over China gaat, heerst er in de Britse media praktisch een black-out voor positieve berichtgeving over het land. Dat is de voedingsbodem voor alle anti-Chinese propaganda over wreedheden en voor een massa onzin die westerse burgers uit onwetendheid onder elkaar vertellen.
Verbod op positiviteit
Wie anders dan CGTN zal berichten over het mirakel dat de transformatie van China is? China’s massale armoedebestrijding, de ontwikkeling van de infrastructuur en de innige samenwerking met het Zuiden via het Belt and Road Initiative zijn enkele van de meest positieve ontwikkelingen voor de hele mensheid. Ze krijgen echter nauwelijks aandacht in de Britse pers en als ze dat al krijgen, dan wordt er wel een negatieve draai aan gegeven.
Bijgevolg zal de intrekking van de CGTN-vergunning de Britse regering en pers in staat stellen vrolijk verder te dromen van hun zelfverklaarde “objectiviteit” zonder rekening te houden met de behoeften, wensen en ambities van de ontwikkelingslanden waar China er een van is.
Het intrekken van de CGTN-licentie door Ofcom maakt deel uit van een breder offensief tegen China. In het kader hiervan wordt zelfs positief nieuws over China, gebracht door getuigen ter plaatse, politiek verdacht gemaakt. Een voorbeeld hiervan is het recente artikel in de Britse krant The Times, eigendom van Murdoch, dat de bedoeling had twee Britse YouTubers, “Barrett” en “Jason Lightfoot”, in een slecht daglicht te stellen. Hun misdaad was het om positieve dingen te vertellen over hun belevenissen in China. Dus werden zelfs deze mensen die deelnamen aan een gesponsord toeristisch evenement in Xi’an gehekeld als CPC-stromannen.
De kracht van machteloosheid
Het is nu eenmaal zo dat CGTN geen andere keuze heeft dan met Ofcom samen te werken en zich te houden aan de regels die zijn opgesteld door de Britse regering. CGTN opereert echter in een omgeving waarin Ofcom niets kan doen tegen kleinzielige leugens van Britse kranten; Ofcom is niet in staat in te gaan tegen de enorme verdraaiingen van de werkelijkheid geproduceerd in de fabriek van het door de staat gesponsorde militair-industriële complex, en Ofcom kan niet verhinderen dat er een oorverdovende stilte heerst over positieve ontwikkelingen in China. Het is dus onwaarschijnlijk dat CGTN een eerlijk proces krijgt.
(vertaald door D.Nimmegeers, red. ChinaSquare)
* Keith Lamb heeft een MSc in Contemporary Chinese Studies behaald aan de Universiteit van Oxford. Hij doet vooral onderzoek naar de internationale betrekkingen van China en naar ‘het socialisme met Chinese kenmerken’. Dit artikel is een opiniestuk. Het geeft de meningen van de auteur weer.
De originele Engelse tekst verscheen op 6 februari als opiniestuk op de website van CGTN
https://news.cgtn.com/news/2021-02-06/The-revoking-of-CGTN-s-license-by-Ofcom-is-politically-motivated-XDLEGBQefS/index.html
