President Obama over het nieuwe militaire beleid
In Beijing worden de woorden over de nieuwe militaire strategie van de VS voor Azië allicht (samen de daden) aandachtig bestudeerd.
Het Pentagon moet bezuinigen, stapt af van het principe dat de VS in staat moet zijn om twee oorlogen tegelijk te voeren, zal zich meer richten op lucht- en zeemacht en geavanceerde wapens zoals stealth jets, raketten en onbemande raketvliegtuigjes, cyberwarfare en oorlogsvoering in de ruimte. Vooral Azië krijgt aandacht: het beleid in Irak en Afghanistan wordt herzien, van Iran en China – die in een zin worden genoemd – zegt Washington dat ze behoren tot een groep van landen die ‘asymmetrische middelen willen plaatsen tegenover de middelen waarover Amerika beschikt om zijn macht te handhaven’ (n.v.d.r. asymmetrische oorlogsvoering = oorlog tussen ongelijke partijen, bijvoorbeeld een staand leger tegenover guerrilla). De VS zal er echter ‘voor zorgen dat het zijn macht kan laten gelden ook in gebieden waar zijn toegang en zijn handelingsvrijheid worden betwist… vrede, stabiliteit, de vrije handel en de invloed van de VS in deze dynamische regio moeten worden gehandhaafd.’ Uiteraard heeft president Obama, bij de aankondiging van het nieuwe beleid, benadrukt dat de vredelievende opkomst van China wordt verwelkomd, maar hij heeft er direct aan toegevoegd dat ‘de opkomst als regionale macht (n.v.d.r. dus niet als wereldmacht) in de toekomst de economie en de veiligheid van de VS op allerlei manieren kan treffen’.
Media in het Westen tonen begrip voor ‘de bezorgdheid van Washington om de ontwikkeling van wapens door China’ die Amerika de toegang tot de Stille Oceaan kunnen bemoeilijken of zelfs verhinderen, zoals een raketsysteem om vliegdekschepen tot zinken te kunnen brengen. Zij vinden het vanzelfsprekend dat de VS zijn macht in de Stille Oceaan onbeperkt wil handhaven en zijn bondgenoten daar met militaire middelen kunnen bijstaan.
De officiële Chinese media (de regering in Beijing heeft zelf nog niet gereageerd) schrijven dat de Verenigde Staten absoluut een positieve rol kunnen spelen in de regio: economische samenwerking, vooral met China, is in het belang van alle partijen. Zelfs militair kan Washington een positieve rol spelen als het zich inzet voor vrede en stabiliteit. ‘China vraagt niets liever dan een vredelievend omgeving, in het belang van zijn verdere economische ontwikkeling …en andere landen, zoals China, respecteren de belangen van de grootste wereldmacht’, zo schrijft Xinhua. ‘Een ander verhaal wordt het echter als de VS de weg van het militarisme gaat bewandelen dat zal in deze dynamische regio kwaad bloed zetten en tegenkanting uitlokken. De journalisten van het persbureau wijzen erop ‘dat het Pentagon, zelfs na de voorgenomen en noodzakelijke bezuinigingen nog steeds jaarlijks 600 miljard dollar uitgeeft aan elementaire militaire taken en oorlogsvoering en dat dit meer is dan de tien volgende landen in de rangschikking samen’. De Global Times geeft een nog duidelijker waarschuwing: ‘blijkbaar slaagt China er niet in om met diplomatieke inspanningen de VS gerust te stellen. Er zit nu niets anders meer op dan een vriendschappelijke verhouding tot stand te brengen door kracht te tonen. De VS moet beseffen dat het de opkomst van China niet kan tegenhouden en dat het er alle belang bij heeft vriendelijk te zijn tegen China. …China moet daarbij de eenheid met allerlei krachten nastreven… uit de nieuwe Amerikaanse strategie blijkt hoe belangrijk Iran is voor China… China moet laten zien dat het zich niet tegen Iran zal opstellen op basis van dezelfde culturele, sociale en politieke waarden als de VS…China en de Verenigde Staten zijn economisch nauw met elkaar verbonden, maar ook in een concurrentiestrijd verwikkeld. Met economische middelen kunnen de Verenigde Staten het niet van China winnen, maar kan China wel militair bedwingen. …We moeten ons niet laten verleiden tot een bewapeningswedloop, maar China moet zijn mogelijkheden om op lange afstand terug te slaan blijven en meer afschrikmiddelen tegen de VS in te zetten verder ontwikkelen.’
Bronnen: BBC, Guardian, Xinhua, Global Times
