China zou z’n weidepolitiek moeten diversifiëren, want een eenvormig weidebestuur levert niet de gewenste resultaten op, aldus een congres van antropologen op een conferentie in Kunming.
China’s hervorming van de landbouw hield een verpachting in aan de gezinnen. Naar analogie werd deze methode ook doorgetrokken bij de herders, maar dit levert problemen op. Volgens een studiecentrum van de regering is er van China’s 400 miljoen ha weidegrond zo’n 180 miljoen ha slecht aan toe, en jaarlijks vergroot dit met 2 miljoen ha. De facto werd het weideland aan de gezinnen verpacht, maar in feite wordt de grond gebruikt door alle herders. Er wordt niet geïnvesteerd in deze gebieden. Bovendien behoort zowel de oppervlakte boven als onder de weide aan de staat. Dit heeft tot gevolg dat de lokale gemeenschap de grond meteen verliest indien bijvoorbeeld een delfstof ontdekt wordt onder de weide. Indien er bomen op de weiden staan, kan het ‘Bestuur voor Bosbouw’ het certificeren als bos, waardoor het ook verdwijnt voor de lokale gemeenschap. Sommige herders elimineren systematisch boompjes uit vrees voor deze ingreep. Volgens prof Yang Li zijn de herders kwetsbaar door inbreuken op het recht om de weiden te gebruiken. China heeft een politiek afgekondigd om te verhinderen dat er overbegrazing is, maar hier zijn grote moeilijkheden mee betrokken. Zo is een project mislukt om herders te sedentariseren in Alxa (AR Binnen-Mongolië), omdat de families toch liever rondtrekken om hun dieren te laten grazen. Het antropologencongres beveelt een gediversifieerde aanpak aan met inspraak van diverse betrokkenen en verschillende takken van de wetenschap. Daarbij is een visie op lange termijn aangewezen.
