De Wereldbank is bevallen van een 468 pagina’s tellende turf die de weg probeert aan te duiden hoe China tegen 2030 een moderne, harmonieuze en creatieve maatschappij kan worden met hoog inkomen.
WB-voorzitter Zoellick op CNTV
In 1997 gaf de Wereldbank enkele studies uit over China in 2020. Vijftien jaar later is het opnieuw de bedoeling een “roadmap” uit te tekenen, ditmaal tot het jaar 2030. China groeide de afgelopen 30 jaar met zowat 10 % jaarlijks en heeft 500 miljoen personen uit de armoede getild. Het is nu de grootste exporteur en producent plus de tweede grootste economie. Kan China dit volhouden en is dit duurzaam zowel sociaal, ecologisch intern zowel als op internationaal vlak?
Het antwoord van de studie is affirmatief, zij het dat de risico’s niet uit de weg gegaan worden. Zes assen worden hierbij aangegeven als aktiemiddelen op korte, middellange en lange termijn. Vooreerst wordt een verdere uitbouw bepleit van de socialistische markteconomie en dit zowel qua eigendom, grond, arbeid als de financiële markt. Bij elke van deze factoren hoort een trits maatregelen, maar het is beslist een vertekening deze zoals westerse persorganen, te reduceren tot de ontwikkeling van de privésector. De overheid moet wel betere openbare diensten verschaffen die efficiency en concurrentie bevorderen, evenals specialisatie in de hand werken. Ten tweede moet het innovatiesysteem sneller verbeteren, hoewel China al op kop ligt bij de ontwikkelingslanden. Vooral de kwaliteit van onderzoek & ontwikkeling door het netwerken van hoogwaardige universiteiten, de bedrijfswereld en innoverende steden kunnen hiertoe volgens de Wereldbank bijdragen. Ten derde -hoeft het gezegd- bevat de studie een uitgebreid deel over hoe China zijn groene ontwikkeling kan bevorderen. Hierbij worden een vijftal hefbomen aangeprezen die meestal neerkomen op een goede combinatie van marktwerking met beter overheidsoptreden wanneer de markt in gebreke blijft. Een vierde as en deel gaan over het uitbreiden van de kansen voor iedereen en over de sociale zekerheid. Vooral aangaande de tegenstelling platteland-steden zal de dienstverlening en sociale zekerheid in de landelijke gebieden moeten worden opgevoerd. Een vijfde as heeft het over de versterking van het fiscaal systeem zodat meer bepaald de lagere overheden opgewassen zijn tegen de sociale en milieutaken die van hen verwacht worden. In het verleden hebben deze te vaak een beroep moeten doen op gelden van gronden, maar dit is niet duurzaam. De zesde en laatste as heeft het over de internationale samenwerking zodat China een verantwoordelijke aandeelhouder wordt in het internationale gebeuren. Tegen 2030 zou het fine-tunen van China’s versie van een sociale en ecologische markteconomie in de praktijk moeten zijn omgezet.
Dit werk is voor iedereen die geïnteresseerd is in China of er mee begaan, een onmisbaar handboek voor de toekomst. De perskonferentie van Zoellick in Peking werd nog gekenmerkt door een incident. Een onafhankelijk publicist schold de Wereldbank uit voor leugenaars en hij keerde zich tegen het recept van privatisering. “De privébanken in het westen hebben naar de crisis geleid” argumenteerde hij. Zoellick nam het protest nogal gemoedelijk op en zei dat het rapport de bedoeling heeft de maatschappelijke discussie te stimuleren.
Zie Pagina Wereldbank met samenvatting, onderdelen en gehele studie
De Wereldbank is bevallen van een 468 pagina’s tellende turf die de weg probeert aan te duiden hoe China tegen 2030 een moderne, harmonieuze en creatieve maatschappij kan worden met hoog inkomen. In 1997 gaf de Wereldbank enkele studies uit over China in 2020. Vijftien jaar later is de bedoeling een “roadmap” uit te tekenen voor China in het jaar 2030. China groeide de afgelopen 30 jaar met zowat 10 % jaarlijks en heeft 500 miljoen uit de armoede getild. Het is nu de grootste exporteur en producent en de tweede grootste economie. Kan China dit volhouden en is dit duurzaam sociaal, ecologisch intern als internationaal. Het antwoord van de studie is affirmatief zij het dat de risico’s niet uit de weg gegaan worden. Zes assen worden hierbij aangegeven als middelen. Vooreerst wordt een verdere uitbouw bepleit van de socialistische markteconomie en dit zowel qua eigendom, grond, arbeid als de financiële markt. De overheid moet betere openbare diensten verschaffen die efficiency bevorderen, concurrentie bevorderen en specialisatie in de hand werken. Ten tweede moet het innovatiesysteem sneller verbeteren hoewel China al op kop ligt bij de ontwikkelingslanden. Vooral de kwaliteit van onderzoek & ontwikkeling door het netwerken van hoogwaardige universiteiten, de bedrijfswereld en innoverende steden. Ten derde -hoeft het gezegd- bevat de studie een uitgebreid deel over hoe China zijn groene ontwikkeling kan bevorderen. Hierbij worden een vijftal hefbomen aangeprezen die meestal neerkomen op een goede combinatie van marktwerking met beter overheidsoptreden wanneer deze in gebreke blijft. Een vierde as en deel gaan over het uitbreiden van de kansen voor iedereen en over de sociale zekerheid. Vooral aangaande de tegenstelling platteland-steden zal de dienstverlening en sociale zekerheid in de landelijke gebieden moeten worden opgevoerd. Een vijfde as heeft het over de versterking van het fiscaal systeem zodat meer bepaald de lagere overheden opgewassen zijn tegen de sociale en milieutaken die van hen verwacht worden. De zesde en laatste as heeft het over de internationale samenwerking zodat China een verantwoordelijke aandeelhouder wordt in het internationale gebeuren. Dit werk is voor iedereen die geïnteresseerd is in China of er mee begaan een onmisbaar handboek voor de toekomst. c http://www.worldbank.org/en/news/2012/02/27/china-2030-executive-summary
