Bij de 24 leden van het nieuwe politbureau is geen enkele vrouw. De Standaard grijpt dit op 29/10 aan om de situatie van de Chinese vrouwen in de zwartst mogelijke kleuren af te schilderen. Een ernstig vertekend beeld.
Zijn vrouwen echt de verliezers van de Chinese heropstanding? Chinese vrouwen hebben net zoals de mannen hun loon en hun levensniveau sinds eind jaren 70 sensationeel zien verbeteren; binnen één of twee jaar komt China in de groep van rijke landen. Hun levensverwachting blijft stijgen en blijft enkele jaren hoger dan die van de mannen. Ze genieten van de sterk verbeterde gezondheidszorg en van de sinds het begin van deze eeuw stelselmatig uitgebouwde sociale zekerheid. Ze leven in comfortabele woningen waar hun ouders niet konden van dromen. Ze genieten van een veilige omgeving met zeer weinig criminaliteit. Jonge vrouwen zijn vandaag gemiddeld beter opgeleid dan jonge mannen. Ze verdienen hun eigen geld, hebben hun eigen bankrekening, kunnen scheiden en hertrouwen wanneer ze willen. Eigenaardige verliezers!
Meritocratie
Uiteraard is er nog niet op alle vlakken gelijkheid, evenmin als bij ons. Pariteit aan de politieke top is nog veraf encdat is jammer. Het Chinese politieke systeem is een meritocratie, een politicus moet zijn verdiensten bewijzen. Populisten als Trump of Boris Johnson maken er geen kans. Een Chinees politicus begint op het laagste niveau en moet uitmuntend presteren om bij de vijfjaarlijkse verkiezingen telkens een stapje hoger te geraken. Alleen de uitblinkers geraken na een lange carrière aan de top. De goed 200 leden van het Centraal comité zijn gemiddeld 55 jaar en bijna allemaal universitair geschoold. Dat vandaag slechts vijf procent van hen vrouwen zijn komt omdat dertig en meer jaren geleden minder vrouwen hoogopgeleid werden – de plaatsen in het hoger onderwijs waren toen nog uiterst schaars en ouders investeerden liever in hun zoon. Bovendien leidde de gedeeltelijke privatisering van de staatseconomie in de jaren 90 en begin deze eeuw ertoe dat gezinnen – lees vrouwen- meer tijd gingen stoppen in de opvoeding van hun kind, met gevolgen voor hun carrière. Vandaag is een meerderheid van de hoogopgeleide jongeren echter een vrouw. Men mag verwachten dat die in het systeem zullen opklimmen.
Het artikel in De Standaard (DS) komt echter tot andere conclusies. Daarvoor worden verdraaiingen, slordigheden en onwaarheden niet geschuwd. Het is de moeite er in detail op in te gaan.
Cijfergegoochel
In een apart kader wordt aangetoond dat de gendergelijkheid zou achteruit gaan.
Het enige cijfer dat dergelijke conclusie zou kunnen steunen is de vergelijking tussen de inkomens van mannen en vrouwen in 1990 en 2010. In de veronderstelling dat die cijfers vergelijkbaar zijn tonen ze enkel aan dat er minder ongelijkheid was toen iedereen nog voor de staat werkte in 1990 dan in 2010 wanneer 80% van de werkers in de privésector zaten. Hoe de ongelijkheid na 2010 geëvolueerd is komen we niet te weten.
De andere cijfers dienen vooral om aan te tonen hoe erg de toestand van sexuele intimidatie en partnergeweld is, maar hier ontbreekt elke vergelijking met andere landen. Er wordt evenmin gesproken over de verhoogde inspanningen van het Chinese gerecht om seksuele intimidatie en familiaal geweld aan te pakken. Er is ook slordigheid die aan manipulatie grenst, bijvoorbeeld ’53 procent van de vrouwen maakte in 2017 seksuele intimidatie mee op het openbaar vervoer’. Dit komt uit de China Youth Daily van 23/8/2017 maar de correcte versie luidt dat ‘53% van de vrouwen zelf ooit slachtoffer was of een ander slachtoffer kent .! Overigens zou het interessant zijn hier ook cijfers van bij ons tegenover te plaatsen.
Tendentieus
Het eigenlijke artikel begint meteen met grof geschut : ‘China draait de klok een kwarteeuw terug.. de discriminatie van vrouwen gebeurt in alle geledingen van de maatschappij’
Als bewijs van deze uitspraken krijgen we het getuigenis van één feministe die in 2015 problemen zou gehad hebben met de politie. Ze heeft niet gesproken met de krant, het gaat om beweringen die ze zou gedaan hebben voor een Australisch boek ‘The feminist Awakening in China’, waarvan de auteur zoals verder uit het artikel zal blijken niet bang is van grove onwaarheden. DS neemt alles over zonder vragen te stellen, de toon is meteen gezet.
Het artikel vervolgt:’Zhu is een van de 650 miljoen Chinese vrouwen die geen politieke inspraak hebben’. DS schijnt niet te weten dat vrouwen exact dezelfde politieke inspraak hebben als mannen: Hetzelfde recht om vijfjaarlijks bij de lokale en bovenlokale verkiezingen te stemmen of kandidaat te zijn, hetzelfde recht commentaar te geven op wetsontwerpen die aan het publiek voorgelegd worden, hetzelfde recht om zich te engageren in de communistische partij of in één van de acht andere politieke partijen.
Slordig
Er volgt dan een langer stuk waarin de schuld voor de beweerde vrouwonvriendelijke politiek in de schoenen geschoven wordt van Wang Huning, een lid van de huidige zevenkoppige partijleiding die men in het Westen als de partij-ideoloog omschrijft. Het leest wat bizar, want we komen geen enkele vrouwonvriendelijke uitspraak van Wang tegen. We leren alleen dat hij zich na een reis in de VS meer dan dertig jaar geleden afzette tegen het egoïsme in de Amerikaanse maatschappij. Het is wel een heel grote sprong daaruit te besluiten dat Wang tegen de ‘hedendaagse jeugdcultuur’ en ‘androgyne popsterren’ is en dan nog blijft onduidelijk waarom dat vrouwonvriendelijk zou zijn. Dat hij zich volgens de krant ook zou afzetten tegen hedonisme en individueel genot kan hem al zeker niet erg kwalijk genomen worden.
Onwaar
Het artikel keert dan terug naar het Australische boek en diept er enkele pareltjes van onwaarheid en roddel uit op. ‘Chinese vrouwen moeten zorgen voor de ouderen, zodat de staat geen pensioen moet voorzien’. Weten de auteur van het boek noch DS dan niet dat in de Chinese traditie de zonen moeten zorgen voor hun bejaarde ouders en Chinese ouders op het platteland juist daarom liever een zoon dan een dochter hebben? ‘Opgeleide Han-vrouwen moeten sterke kinderen baren voor de natie’. Heeft er ooit iets wat daarop leek in het regerings- of partijprogramma gestaan? ‘Alleenstaande vrouwen worden administratief gestraft voor hun baby’s.’ Ook dit staat er zonder argumenten.
Demagogie
DS is niet wars van een beetje demagogie: ‘De mistoestanden aanklagen via de politiek is geen optie. Want slechts één op de 22 provinciegouverneurs is een vrouw’. Zelfs al waren alle provinciegouverneurs vrouwen dan zou men nog niet bij hen moeten zijn om vermeende mistoestanden aan te pakken.De Chinese politiek wordt immers uitgestippeld door de communistische partij. Provinciegouverneurs zijn slechts de lokale uitvoerders van die politiek.
Het artikel kan er moeilijk omheen dat Mao Zidong vlak na de revolutie de vrouwen bevrijd heeft uit de feodale ketenen en wettelijke gelijkheid met de mannen doorgevoerd heeft. Om er meteen aan toe te voegen dat dit vooral betekende dat de vrouwen ‘mee moesten slaven op het veld en in de fabriek’. Alsof in de oude tijd de vrouwen – minder waard dan een os – niet op het veld moesten slaven? Alsof kunnen werken in een fabriek voor een vrouw geen emancipatie maar slavernij is? Hallo feministen?
Het artikel heeft wel een punt wanneer het stelt dat de ‘machomaatschappij’ destijds niet meteen ontmanteld werd. Het verdwijnen van mannelijke vooroordelen kan men moeilijk bij wet regelen, dat is een kwestie van generaties, in China en bij ons. Die vooruitgang is er. Wie China vandaag bezoekt zal al snel kennis maken met zelfbewuste vrouwen, die zich laten respecteren zowel in de professionele als in de privésfeer.
Het artikel vervolgt met voorbeelden van discriminatie: ‘Vrouwen moeten hogere punten halen dan mannen om naar de universiteit te mogen’. Dat klopt niet. Mannen zijn overigens vandaag al een minderheid aan universiteiten en hogescholen.
‘Bij sollicitaties voor bepaalde jobs moeten ze vaginale echo’s ondergaan Bazen eisen seks in ruil voor een job en ambtenaren eisen seks voor een registratiedocument, een gunst of stilte’ Welke bron staaft deze beweringen? En indien sommige gevallen reëel, weet DS dan niet hoe verontwaardigd heel China daarop reageert?
‘De Partij dekt altijd de fouten van haar leden toe ten koste van de burger’. Ook dat klopt niet. Zeker sinds Xi Jinping aan het bestuur kwam in 2012 zijn grote aantallen partijleden op alle niveaus berispt, gedegradeerd, afgezet en in zware gevallen door de rechtbank gestraft voor corruptie en ander amoreel gedrag.
Een laatste paragraaf gaat over de dagelijkse realiteit. Hier wordt ten onrechte beweerd – steeds op gezag van het fameuze Australische boek- dat vrouwen geen recht hebben om een woning aan te kopen. ‘Vrouwen zijn uitgesloten van de grootste sociale promotie in China: rijk worden via eigendom.’ Wat doen we dan met vrouwelijke miljardairs?
Bron: De Standaard 21/10/22
